Quantcast
Channel: δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΈΝΤΗΜΑ!! Στον καμβά της ιστορίας.

0
0







Στον Καμβά της Ιστορίας.
Μια μοναδική έκθεση παρουσιάζεται, για λίγες μέρες ακόμα, στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης & Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» με εργόχειρα, που ιστορούν πρόσωπα και γεγονότα της Ελληνικής μας Ιστορίας. 
200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, κεντήστρες από όλη την Ελλάδα, δίνουν ζωή στην πλούσια παράδοση και τη λαογραφία της χώρας μας, με μοναδικά σχέδια κεντημάτων που κοσμούν μεγάλα μουσεία του κόσμου. Εμπνέονται από τη διαχρονική πορεία του ελληνισμού και αναπαριστούν με βελόνα και κλωστή σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα.
Στην έκθεση συμμετέχουν, 162 κεντήστρες της Συντροφιάς του Συλλογικού Κεντήματος με 325 έργα. Στην ίδια έκθεση μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει και το έργο που φιλοτέχνησαν τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου, που αναπαριστούν σε φυσικό μέγεθος (1,93 x 2,01 μ.), την Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Βελεστινλή. Αποτελείται από 12 φύλλα, κεντημένα από ισάριθμες κεντήστρες με παραδοσιακές βελονιές.



η χάρτα του Ρήγα 



Ένα όνειρο ζωής, πήρε επιτέλους, σάρκα κσι οστά. 
Η ιδέα της φίλης Κλαυδίας Μάμαλη, να κεντηθεί η ιστορία της Ελλάδας, έγινε πραγματικότητα μετά από πολλή  κι οργανωμένη προσπάθεια. 








Έργα κεντημένα με απέραντη αγάπη και μεράκι από δεκάδες γυναίκες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 



Όσο και να τα περιγράψεις, όσες φωτογραφίες κι αν βγάλεις, αν δεν τα δεις από κοντά δεν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της δουλειάς. 







Έργα χωρισμένα σε χρονικές περιόδους. 








 Ιστορικά πρόσωπα, μνημεία, σημαίες, αγάλματα, μάχες κι άλλα πολλά θέματα εκτίθενται στον χώρο του μουσείου. 
















Όταν κάτι θέλεις πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν, έτσι δεν λένε;
Ε αφού συνωμότισε για να γίνουν όλα αυτά, δεν θα το έκανε και για μένα;
Μια βόλτα αυθημερόν από τη Θεσσαλονίκη για να δω και να θαυμάσω από κοντά όσα από τα έργα εκτίθενται αυτή τη στιγμή. 
Δεν χωράνε όλα, οπότε γίνονται αλλαγές. 










Δεν ξέρεις ποιο να πρωτοθαυμάσεις !
Ο μύθος της αρπαγής της Ευρώπης, έργο της κυρίας Γαλανάκη. 
Απίστευτη δουλειά και λεπτομέρειες μοναδικές. 








Σε λίγες μέρες θα τελειώσει η έκθεση σ αυτόν το χώρο. 
Τα έργα όμως θα πρέπει να παρουσιαστούν κι αλλού. 
Σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. 
Μακάρι να υπάρξουν φορείς που θα αναλάβουν την μεταφορά και την έκθεση τους.




Φυσικά όταν συναντάς και φίλες, το ταξίδι γίνεται ιδανικό. 

Είχα την χαρά να δω πάλι τις αγαπημένης μου Κλαυδία Μάμαλη και Ράνια Κυριακού και να γνωρίσω από κοντά την Θεσσαλονικιά Γεωργία Κολτσιάκη.




Άλλη μια φίλη που ήρθε στην έκθεση για να γνωριστούμε κι όχι μόνο, είναι η Ελένη Σιγούντου. 



Συνδιάσαμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. 
Έφερε να μας δείξει πώς γίνεται το Χιώτικο μωσαϊκό, δλδ διάφορες δαντέλες που ενώνονται με την τεχνική του λασέ.
Σε άλλη ανάρτηση θα μιλήσουμε περισσότερο γιαυτή την τεχνική. 





Η αγαπημένη Μάνια Χατζηιωανίδη, θαυμάζει το δαντελένιο πατσγουορκ. 



Στον ίδιο χώρο, μπορεί να θαυμάσει κάνεις , την μόνιμη έκθεση με παραδοσιακές στολές και είδη οικιακής χρήσεις. 


Αξίζει να επισκεφθείτε το μουσείο και να ακούσετε την ιστορία του. 















Η χειροτεχνία μας ενώνει. 
Δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστούν όλες αυτές οι τεχνικές.  
Ό,τι κι όσα γνωρίζουμε, έχουμε υποχρέωση να τα διδάξουμε και στη νεότερη γενιά  .
Ευτυχώς που υπάρχουν πολλά πρόθυμα παιδιά που ασχολούνται κι αυτό είναι παρήγορο. 


Έφυγα γεμάτη από χαρά και από εικόνες. 
Τόσες που χρειάζομαι μέρες για να τις διαχειριστώ. 

Φυσικά ανταλλάξαμε και δωράκια τα οποία θα σας τα δείξω στην επόμενη ανάρτηση. 

Αγαπημένες μου φίλες, σας χαιρετώ κι εύχομαι να ανταμώσουμε γρήγορα σε κάποια άλλη εκδήλωση. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΆ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ , ΓΟΝΕΙΣ, ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ  ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ!!!!!!





ΦΎΛΛΑ!!!!

0
0


Τί ωραία χρώματα που έχει το φθινόπωρο!
Δεν έχουν το φως της άνοιξης και του καλοκαιριού, έχουν όμως τη δική τους ζεστασιά. 
Μπορντόκοκκινοπορτοκαλοπρασινομουσταρδί.
Σίγουρα ξέχασα κάποιες αποχρώσεις. 
Δεν πειράζει, συμπληρώστε τες εσείς. 


 

Ας κάνουμε μια βόλτα στο χωριό για να μαζέψουμε φύλλα. 
Όλο και κάπου θα χρειαστούν. 






Όμορφες αυλές, περιποιημένες. 



Να και η εκκλησία του χωριού μας, η Αγία Παρασκευή. 
Μια από τις εκκλησίες. 



Άλλο ένα σοκάκι που τα λουλούδια μαρτυρούν ύπαρξη ζωής. 


Η βουκαμβίλια θέλει ήλιο. 



Το ίδιο και ο αμπέλωπας .
Τα χρώματα του είναι υπέροχα, αλλά όταν πέφτουν τα φύλλα του, γεμίζει ο τόπος. 
Περιμένω να τα ρίξει όλα για να κάνω με τα κλαδιά του στεφάνια. 
Άλλο θέμα αυτό. 





Είναι και κάποια  σπίτια που έχουν σιγήσει εδώ και χρόνια. 



Και κάποια που δεν άντεξαν στον χρόνο. 







Ελπίζουν να έρθει κάποιος που θα ανοίξει τις πόρτες και θα πάρουν πάλι ζωή. 




Λίγα ξύλα για προσάναμα στο τζάκι. 
Σε λίγο θα γεμίσουν οι αυλές και οι αποθήκες. 
Τα νέα είναι δυσοίωνα για τον χειμώνα. 
Και ναταν μόνο αυτά!



Αρκετά τριγυρίσαμε.
Ας δούμε τί θα κάνουμε τα φύλλα που μαζέψαμε. 

Τα καινούργια τα έβαλα ανάμεσα στις σελίδες περιοδικών για να στεγνώσουν και να ισιώσουν. 


Θα χρησιμοποιηθούν για κάποια άλλη κατασκευή, που θα κάνουμε με τα κορίτσια μας. 
Όπως καταλαβαίνετε, συνηθίζουμε να μαζεύουμε ΚΑΙ φύλλα. 

Τα περσινά όμως είναι ό,τι πρέπει για την πρόσκληση της φίλης μας της craftartista





Αφού σκέφτηκα πολλές δημιουργίες, αποφάσισα να αξιοποιήσω ένα παλιό δίσκο σερβιρίσματος.
Απλά τοποθέτησα έτσι τα φύλλα του αμπέλωπα, που να τον σκεπάζουν ολόκληρο. 
Κράτησα τα μεγάλα του κισσού  τα οποία αφού τα διακόσμησα με χρυσό ρελιέφ, τα έβαλα από πάνω για να φαίνονται. 
Ένα τζάμι κόπηκε ακριβώς στα μέτρα του δίσκου κι έτοιμος. 

Με πολύ απλό τρόπο, μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα στο σπίτι μας, ξοδεύοντας ελάχιστα ή και καθόλου χρήματα. 
Το ζητούμενο της εποχής. 

Ας σπάσουμε ένα χαμόγελο, το έχουμε μεγάλη ανάγκη. 

Ίσως αλλάξει λίγο και η διάθεση μας.


ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 
ΑΠΟ ΤΙ; 
ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!







ΚΟΥΤΊ ΚΑΙ ΤΊ ΚΟΥΤΊ !!!!

0
0


Είπαμε ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της προσαρμογής. 
Εδώ κοντεύει να τελειώσει ο Οκτώβριος κι εγώ ακόμα να προσαρμοστώ. 
Ο καιρός ακόμα κρατάει, ευτυχώς, οπότε ούτε τα καλοκαιρινά θέλουν να ανέβουν στα πατάρια, ούτε τα χειμωνιάτικα να κατέβουν. 



 

Κι εγώ, άλλο που δεν θέλω, ασχολούμαι με τα κουρελάκια μου. 

Μικρές χειροτεχνίες για να ζεστάνω την μηχανή. 

Μόνο που αυτή που θα σας δείξω, δεν είναι ραμμένη αλλά κολλημένη.

Πότε πότε ανακατεύω τα συρτάρια και τα ντουλάπια, για να θυμηθώ τί έχω. 

Μόλις πάρουν είδηση ότι άνοιξα και ψάχνω, όλο και κάποιο κάνει την επανάσταση του και δεν ξαναμπαίνει μέσα. 

Δεν έχουν κι άδικο.  Υπάρχει το αδιαχώρητο παντού. 

Βλέπετε οι φίλες, απανταχού στην Ελλάδα, φροντίζουν να με τροφοδοτούν συνέχεια. 




Ένα τέτοιο ζωηρό κι άτακτο, όχι ακριβώς κουρελάκι, ζήτησε την άμεση αξιοποίησή του.

Το κοίταξα από δω, το κοίταξα από κει.
Σκέφτηκα να το κάνω μαξιλάρι. 

-Πολύ πρωτότυπο!
-Πόσα πχια μαξιλάρια θα κάνεις; με ρώτησε απελπισμένο. 
Συμπληρώθηκαν χίλιαδεκαδύο.
Και σαν μαξιλάρι, στο πατάρι θα καταλήξω. 
Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει .

-Με προκαλείς; Τώρα θα δου δείξω εγώ. 

Του λέω λοιπόν, ότι αποφάσισα να το αξιοποιήσω αλλού. 
Κάπου περίμεναν υπομονετικά τα κουτιά από το φίλτρο της βρύσης. 
Χοντρά ωραία κουτιά, που τα κράτησα για αλλού, θα σας το πω την άλλη φορά, γιατί έχω κι άλλα. 


Ένας φόβος το έπιασε, μόλις είδε τα κουτιά, το ψαλίδι κσι τη ζεστή σιλικόνη. 



Ώσπου να το πάρει είδηση, κόπηκε σε λουρίδες και κόλλησε επάνω στο κουτί γύρω γύρω με την βοήθεια της σιλικόνης. 

Στην ανοικτή πλευρά τσίμα τσίμα. 

Από κάτω εξέχει. 


Άλλο ένα κομμάτι ύφασμα, υπόλοιπο από άλλη κατασκευή, πήρε χάρη και βγήκε από το συρτάρι-φυλακή.

Το κόλλησα κι αυτό με την σιλικόνη προς τα κάτω και μετά το γύρισα προς τα μέσα. 


Ακόμα δεν μιλάνε, περιμένουν το αποτέλεσμα. 




Λίγο στρώσιμο και λίγη κόλλα στις γωνίες στη βάση και σταθεροποιήθηκε κι αυτό. 



Επόμενο βήμα, να κρύψω το κενό της βάσης. 

Άλλο ψάξιμο. 
Ένα ακόμη κουτί κλήθηκε να συμμετάσχει κι αυτό, αφού κόπηκε λίγο πιο μικρό για να χωρέσει σφηνωτά.


Πάλι με την ζεστή σιλικόνη, κόλλησα ένα κομμάτι από το υφαντό ύφασμα. 


Έτοιμο κι αυτό. 



Μπήκε στη θέση του.

Τώρα να σιάξω την κάτω εξωτερική πλευρά. 

Είχα αφήσει περίπου από 3 πόντους να περισσεύουν. 
Το γύρισα και πάλι το κόλλησα. 



Δεν θέλω όμως να φαίνεται έτσι. 
Είπαμε να κάνουμε καλή δουλειά. 

Αντε πάλι ψάξιμο. 
Κομμάτια από ένα  δειγματολογιο αυτή τη φορά, κάλυψαν το κενό. 
-Δεν λες τίποτα ακόμα. 
Δεν σου άρεσε η ιδέα μου;

-Δεν μου αρέσει που φαίνονται τα ξέφτια.
-Είσαι και ιδιότροπο.




Αντε να σου κάνω το χατίρι και να ψάξω άλλη μία φορά. 

-Δεν θα έβρισκα κορδελίτσα;
-Ορίστε! Ευχαριστημένο;

-Όχι ακριβώς 

Κάτι μου λείπει για να γίνω πιο ωραίο!



-Ε, μα δεν παίζεσαι. 
Βαρέθηκα να κατεβάζω κουτιά και να ψάχνω. 
Ορίστε βρήκα δαντέλες. 

Μη μου πείτε ότι και τώρα σας λείπει κάτι, γιατί σας βάζω στο πατάρι ώσπου να πείτε κύμινο. 

Για ένα ξεκίνησα, αλλά το ύφασμα ήταν αρκετό κι έγιναν τρία. 

Οπότε είστε μια ωραία παρέα. 
Ευχαριστημένα;




-Τώρα μάλιστα. 
-Εξαρτάται, πού θα μας βάλεις;



Κάπου που θα σας βλέπω συνέχεια και θα είστε και χρήσιμα. 

Στο μπάνιο, στο χωριό, για να φιλοξενήσετε μικρές πετσετούλες και καλλυντικά. 
Τα κορίτσια θα ενθουσιαστούν. 

Η εταζερα φιλοξενεί τα θαλασσινά που ήρθαν από το κάμπινγκ. 






Αγαπημένες φίλες, βλέπετε;
Αξιοποιώ όλα όσα μου δίνετε. 
Μήπως να το ξανασκεφθήτε την επόμενη φορά που θα ετοιμάσετε δέμα για μένα ;
Λέω εγώ τώρα και σας δίνω ιδέες. 
Ξέρετε εσείς ποιες είστε. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 

ΚΑΡΔΙΈΣ!!!! Φιλικη πρόσκληση 154!!

0
0




ΚΑΡΔΙΈΣ!!!
Τί ωραίο θέμα διάλεξε η Μία για την φιλική της πρόσκληση 154 !


 

Έλα όμως που έφτασε η 29η Οκτωβρίου κι εγώ δεν είχα καταφέρει να φτιάξω κάτι!





Να σου τα ξωτικά μου βιαστηκά και γρήγορα, να θέλουν να ζωγραφίσουν ή να φτιάξουν μια κατασκευή .






-Γιαγιά να ζωγραφίσουμε μια καρδιά;

Είπαν τη μαγική λέξη και κατάλαβα ότι ήρθαν πάνω στην ώρα.



Τα στρογγυλά ξυλάκια μας έχουν σώσει πολλές φορές. 

Επιστρετεύτηκαν και πάλι κι αφού σχεδιάσαμε τις καρδιές, η Ευγενουλα ήθελε να γράψει LOVE, και η Ιωάννα ήθελε μια μικρή καρδούλα μέσα στη μεγάλη. 


Πώς να τις γεμίσουμε τώρα;

Εδώ πήραν τον λόγο τα γυαλάκια της θάλασσας που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. 

Οι φίλες με εφοδίασαν κι εφέτος με άπειρα από αυτά. 

Σκεφτόμουν πώς να τα αξιοποιήσω και βρήκα τη λύση. 

Κόλλα που πάντα υπάρχει σε αφθονία κι αμ έπος αμ έργον. 

Έτοιμες οι ψηφιδωτές καρδούλες για το δωμάτιο τους.

Μία μου ίσα που προλάβαμε. 

Μην αμελήσετε να δείτε και τις άλλες συμμετοχές εδώ



Πρέπει να κάνω μπλογκ και στα κορίτσια μας για να παίρνουν μέρος στις προσκλήσεις. 




ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!

Η ΝΕΡΆΙΔΑ ( διήγημα συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο ''Μίνι Σκυτάλη #4 '' )

0
0

 Για άλλη μια φορά κοίταξε το ρολόι του. η χιλιοστή μέσα σε πέντε λεπτά.

Ανυπομονούσε να γίνει 5 η ώρα για να γνωρίσει τον κύριο Πάπας.

Θα ερχόταν από την Αμερική για την συνεργασία τους, όπως του είχε γράψει στο μέιλ που του έστειλε πριν 1 μήνα .


Το μέιλ συγκεκριμένα έγραφε:

Κύριε Ακριτίδη, λέγομαι B. Papas και κατάγομαι από την Ελλάδα.

Οι γονείς μου και οι παππούδες μου, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμερική, όπως κι εγώ .

Αγαπώ όμως πολύ την χώρα μας γι'αυτό μόλις αγόρασα ένα πολύ παλιό σπίτι σε ένα χωριό και θα ήθελα εσείς και η ομάδα σας να αναλάβετε την ανακαίνιση του.

Έχω δει στο σάιτ σας πολλές δουλειές σας και διαπίστωσα ότι σέβεστε την ιστορία κάθε σπιτιού και δεν το μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο από αυτό που είναι.

Επίσης σέβεστε και το περιβάλλον του.

Θα ήθελα να μελετήσετε τις φωτογραφίες και τα σχέδια που επισυνάπτονται  και να μου δώσετε την προσφορά σας.

Σε ένα μήνα θα έρθω στην Ελλάδα για την ανακαίνιση του σπιτιού κι αν έχω από εσάς ικανοποιητική απάντηση, θα τα πούμε από κοντά.

Φιλικά 

B. Papas


Μέχρι εδώ καλά, όταν όμως άνοιξε τις φωτογραφίες, έμεινε άφωνος!

Από τόσα γραφεία ανακαινίσεων διάλεξε το δικό του τυχαία;

Κι από τόσα παλιά σπίτια από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, διάλεξε αυτό συγκεκριμένα, τυχαία;



Ο Λάμπρος Ακριτίδης, πολιτικός μηχανικός, είχε ένα γραφείο που αναλάμβανε εκτός από καινούργιες δουλειές και ανακαινίσεις παλιών σπιτιών .

Είχε σπουδάσει πάνω σ'αυτά.

Είχε γεννηθεί σε πόλη, αλλά κατάγονταν από ένα ορεινό γραφικό χωριό.

Η αγάπη του γι'αυτό  το χωριό τον οδήγησε να σπουδάσει πάνω στην αναπαλαίωση των παλιών σπιτιών.

Θυμάται τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που πέρασε με τον παππού και την γιαγιά.

Κάθε καλοκαίρι κι όλες τις διακοπές των γιορτών, τις περνούσε εκεί μαζί με τον αδερφό του και τα ξαδέρφια του.

Η επαφή του με τα ζώα και τα φυτά , την φύση γενικά , διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του.

Όλα όσα έμαθε τα οφείλει στον παππού και στην γιαγιά του.


Θυμάται όμως και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον χαμό της γιαγιάς και σε λίγο χρονικό διάστημα του παππού.

Ο πατέρας του και οι αδερφές του, αποφάσισαν να το πουλήσουν, αφού κανείς δεν ήθελε να πάει ξανά στο χωριό.

Ήταν άδειο χωρίς αυτούς .

Ο καινούργιος ιδιοκτήτης ήθελε να το κάνει μοντέρνο για να το νοικιάζει σε τουρίστες.

Δεν θέλησε ποτέ να δει αυτή την μεταμόρφωση του.

Τί να έγινε άραγε ; 


Το εσωτερικό τηλέφωνο χτύπησε και η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι το ραντεβού του είχε φτάσει .

Ακριβώς 5! Καλό αυτό.

Η πόρτα άνοιξε κι ο Λάμπρος έμεινε με το στόμα ανοιχτό!

Μια νεράιδα, μια οπτασία έχασε το δρόμο της και μπήκε στο γραφείο του.

- Καλησπέρα σας κύριε Ακριτίδη. Είμαι η Betty Papas.

- Κα καλησπέρα σας, είπε και άπλωσε το χέρι του, ενώ προσπαθούσε να μαζέψει το σαγόνι του από το πάτωμα.

- Είστε έτοιμος να πάμε να δούμε από κοντά το σπιτάκι μου;

Ανυπομονώ να το δω και να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες.

Οι ιδέες σας και η προσφορά σας , ήταν ο,τι περίμενα και φανταζομουν.

Λοιπόν;

Ο Λάμπρος με δυσκολία κουνήθηκε κι αφού πήρε τον χαρτοφύλακα του, ξεκίνησαν .


- Είναι όπως το φανταζομουν, φώναξε μόλις πήρανε τον δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι .

Λουσμένο στο φως!!






Πριν σταματήσει καλά καλά , πετάχτηκε έξω κι έτρεξε στην αυλόπορτα.

- Μα έλα σε παρακαλώ να με βοηθήσεις με την κλειδαριά!

Ο Λάμπρος πήρε το κλειδί και με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την κλειδαριά.

Προχώρησαν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο σπίτι .

Ευτυχώς που σκέφτηκε να στείλει το συνεργείο του να καθαρίσει την αυλή από τα τεράστια χόρτα και το σπίτι από τις άπειρες αράχνες.

Ενδεικτικά και τα δύο της εγκατάλειψης! 

Ήταν απαραίτητο για να έχει μια καλή εικόνα ο B. Papas που έγινε Betty Papas.

Η Betty  βλέποντας τον να κοντοστέκεται, πήρε το κλειδί από τα χέρια του και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού.

-  Πρόσεχε το πλακάκι δεξιά, κουνιέται, θα σκοντάψεις.

-!!!!!!!!

- Ελα να ανοίξουμε όλα τα παράθυρα να αναπνεύσει το σπίτι , του είπε τρέχοντας προς τις σκάλες για τον πάνω όροφο.

- Πρόσεξε , στο τρίτο σκαλί πάτα δεξιά γιατί υποχωρεί .

- Αν μου πεις ότι υπάρχει και μπαούλο στη σοφίτα με κρυμμένο σκελετό, φεύγω τώρα αμέσως.

- Μπαούλο στη σοφίτα υπάρχει , όχι όμως και σκελετός, της είπε γελώντας.

Η πόρτα της σοφίτας ήταν κλειστή αλλά το κλειδί ήταν επάνω στην κλειδαριά.

Η Betty προσπάθησε να την ανοίξει γυρνώντας το δεξιά .

- Γύρισε το αριστερά, της είπε.

Η κλειδαριά είναι ανάποδα τοποθετημένη.


- Μα μου είπες ότι θα με περίμενες να έρθουμε μαζί!

- Σε περίμενα.

-Τοτε τί συμβαίνει εδώ ; Είσαι μάντης ή κάτι άλλο;


- Θα σου πω, είπε ο Λάμπρος και μπήκε στη σοφίτα.

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου δωμάτιο ή μάλλον όλων το αγαπημένο δωμάτιο.

Εδώ ξαπλώναμε τα μεσημέρια και η γιαγιά μας έλεγε ιστορίες!

Ιστορίες για πριγκίπισσες και νεράιδες, για ιππότες και δράκους κι ο,τί άλλο της ερχόταν στο μυαλό.

Εγώ, αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου ζήσαμε τα ωραιότερα παιδικά χρόνια σ αυτό το σπίτι!

- Απίστευτα όλα αυτά που μου λες Λάμπρο, μου επιτρέπεις τον ενικό, έτσι;

Θα περάσουμε πολλές ώρες μαζί, προβλέπω .

Θέλω να ακούσω όλα τα παραμύθια της γιαγιάς σου!

Παρέλειψα να σου πω ότι η δουλειά μου είναι να γράφω .

Είμαι συγγραφέας παιδικών βιβλίων.

Ένας από τους λόγους που ήθελα να έρθω στην Ελλάδα, την χώρα που γεννήθηκε ο προπάππος μου, ήταν να καταγράψω όσα περισσότερα παραμύθια μπορέσω!

Προβλέπω να μένω περισσότερο εδώ παρά στην Αμερική και που ξέρεις, μπορεί και για πάντα αν έρθουν και οι γονείς μου!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, λοιπόν!

- Πάμε να δούμε και το υπόλοιπο σπίτι , είπε η Betty και βγήκε από την σοφίτα .

Είμαι σίγουρη ότι με περιμένουν κι άλλες εκπλήξεις!


Ο Λάμπρος καθυστέρησε λίγο γιατί άκουσε κάτι πίσω από την πόρτα, δεν είπε όμως τίποτα για να μην την τρομάξει.

Πίσω από την πόρτα ήταν κρεμασμένη η νυφική φωτογραφία του παππού και της γιαγιάς.

Ήταν σίγουρος, τους  θυμάται σοβαρούς κι αγέλαστους!

Τώρα βλέπει ένα φως να φωτίζει τα πρόσωπα τους και να χαμογελάνε!

Άκουσε την γιαγιά να λέει ότι ήρθε επιτέλους η νεράιδα για τον πρίγκιπα της!

- Ονειρεύεσαι μου φαίνεται, μονολόγισε και βγήκε από την σοφίτα.


-Κύρια Papas, που είστε ;

-Στον ενικό δεν είπαμε Λάμπρο; ακούστηκε από την άλλη μεριά η Betty.

Εντάξει, που είσαι Betty;

- Δέσποινα σε παρακαλώ, αφού είμαι στην Ελλάδα, θέλω να ακούω το όνομα μου στα ελληνικά!


-Εγινε Δέσποινα, ας κλείσουμε το σπίτι, αρκετά για σήμερα.


-Πιο κάτω στην πλατεία έχει ένα ταβερνάκι, το είδα καθώς ερχόμασταν, πάμε  να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε για την συνεργασία μας, τί λες;

Θελω να ακούσω το πρώτο παραμύθι!


- Φύγαμε, είπε ο Λάμπρος και καθώς κλείδωνε την πόρτα άκουσε τον παππού Λάμπρο και την γιαγιά Δέσποινα να κρυφογελάνε!




Η παραπάνω ιστορία ήταν η προσωπική μου συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο "Μίνι Σκυτάλη #4 "που διοργανώνει η αγαπημένη μας φίλη Mary Pertax στο προσωπικό της ιστολόγιο Γήινη Ματιά.




Στο ιστολόγιο της θα βρείτε και τις υπόλοιπες συμμετοχές. 

Επέλεξα την συγκεκριμένη εικόνα , ανάμεσα σ'αυτές που μας πρότεινε κι έπλεξα το δικό μου παραμύθι .


Μαίρη μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την άψογη διοργάνωση αυτού του δρώμενου και για την ευκαιρία που μας δίνεις να εμπνευστούμε από τις εικόνες σου και να γράψουμε τις δικές μας ιστορίες.

Ευχαριστώ κι όλους εσάς που επισκέφτεστε το μπλογκοσπιτακι μου και κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τα γραφόμενα μου.


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!











ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΆΤΙΚΟ ΠΆΝΕΛ!!

0
0


-Γιαγιά ήρθαμε!
Τί θα κάνουμε σήμερα;
-Καλώς τες, καλώς τες!!!!!!
-Σήμερα θα με βοηθήσετε να κόψω κουρελάκια για να φτιάξω κάρτες. 





-Ευκολάκι, τόχουμε!
Δώσε μας κουρελάκια και ψαλίδια και σου τα κάνουμε καινούργια!




Πολύ ωραία τα έραψες όμως εσύ γιαγιά!




Βγήκαν λίγο πιο μεγάλα από κάρτα, αλλά καλύτερα. 




Θα κρεμαστούν στον τοίχο ή στην εξώπορτα, όπως τα κρεμάς εσύ γιαγιά, έτσι;

Ωπς, εδώ έβαλες και ωραία κουμπάκια που σου είχε στείλει η φίλη σου η Μαρία, ε Γιαγιά ;

Να βάλεις και στα άλλα. 
Και τα άσπρα τα υφάσματα είναι από την κυρία Έφη, σωστά θυμόμαστε;
-Μια χαρά τα θυμάστε όλα κορίτσια.
Θα βάλω και κουμπάκια, αφού σας άρεσαν και θα τα στείλω στις φίλες μου.
Κάνουμε κι εμείς ανταλλαγή δώρων, όχι μόνο εσείς στο σχολείο!!!!!



  
-Τελικά φτιάχνουμε, φτιάχνουμε και δεν δείχνεις τίποτα στις φίλες σου.
Είχες πει πως μόλις πάρεις καινούργιο λαπ τοπ θα τα ανεβάζεις πιο συχνά. 
Το παλιό γέρασε είπες και δεν υπακούει στις εντολές σου. 
 Αυτό θα το πετάξεις ή θα το φτιάξεις κάτι;
-Μη με βάζετε στην πρίζα, έχω στο νου μου τί θα γίνει και μ αυτό. 




-Τόσα που κάνουμε βρε κορίτσια, πού να βρω χρόνο να τα ανεβάσω;
Θυμάστε τις κουκλίτσες που κάναμε;
Καλά που με βοηθήσατε να διαλέξω υφάσματα. 
Είδαμε αυτές που έφτιαξε η φίλη μου η Αναστασία, μας έστειλε και οδηγίες και τις κάναμε αμέσως.
Ράψαμε δύο σωλήνες, τις γεμίσαμε και τις δέσαμε στο σημείο που βλέπετε. 
Μετά τις στολίσαμε όπως θέλαμε, με ο, τι είχαμε. 







-Την άλλη φορά φτιάξαμε το αγγελάκι που το είδαμε στο YouTube. 

Εδώ χρησιμοποιήσαμε το εσωτερικό από το χαρτί υγείας για το φόρεμα. 

Δαντέλα, μαλλάκι, αστεράκια κι έτοιμο το αγγελάκι!




-Τί, κολοκύθες δεν θα φτιάχναμε;
Τόοοοοσα κουρελάκια πώς θα τελειώσουν;



Τα κοτσάνια είναι από χαρτοσακούλα.
Ε ναι, μαζεύουμε ΚΑΙ από αυτές. 




-Από μέσα Τί έχουν γιαγιά;

-Μα θέλει και ρώτημα;

Κουρελάκια βέβαια. 

Γέμισα καλσόν που δεν φοριούνται πια και περιμένουν τη σειρά τους να γίνουν κολοκύθες ή ό,τι άλλο βολεύει το σχήμα τους.


Και μια λήψη από ψηλά. 



Αυτές είναι μεγάλες και βαριές. 
Θα γίνουν door stop. 
-Δηλαδή;
-Θα κρατάνε τις πόρτες στη θέση τους το καλοκαίρι που έχουμε τα παράθυρα ανοιχτά.
-Μπράβο γιαγιά, όλα τα σκέφτεσαι!!!!



Βλέπετε πόσο πιο μεγάλες είναι;

Ας βγάλουμε και μια οικογενειακή φωτογραφία. 





Δεν τις έκανα για το Halloween. 
Εμένα μου αρέσουν οι κολοκύθες και κάπως έπρεπε να αξιοποιήσω αρκετά κουρελάκια. 



Τώρα αλλάζουμε θέμα. 
Μπρελόκ με την τεχνική του μακραμέ. 



Θα κάνω όσα πιο πολλά μπορώ.
Ελπίζω να αρέσουν και να πιάσουν τόπο. 
Ευτυχώς που άρχισαν πάλι τα παζάρια και μπορούμε κάπως να βοηθήσουμε με διάφορες δημιουργίες!!!!




-Σκέφτηκα να κάνουμε και κάρτες μ αυτά. 
Ζωγραφίστε εσείς τα δεντράκια. 
-Να κολλήσουμε κι από αυτά τα αστεράκια που σου έδωσε η άλλη φίλη σου , η κυρία Γεωργία;
-Μου αρέσει που τα θυμάστε όλα. 
-Ε αφού μας είπες να θυμόμαστε γιατί εσύ ξεχνάς, αφού είσαι γιαγιά, έτσι δεν μας είπες;
-Έτσι έτσι. 
Να θυμάστε όμως και τί έχουν τα κουτιά και πού τα βάζω όλα αυτά που μαζεύω. 
-Και που σου δίνουν και οι φίλες σου, ε γιαγιά;
-Ναι ναι! όλα να τα θυμάστε!!!!! αφού είπαμε ότι είναι δικό σας το εργαστήρι-λημέρι!!!!!

-Μπράβο κορίτσια, πολύ ωραία έγινε η κάρτα. 



-Τώρα τί άλλο θα δείξουμε;
-Κουρελάκια, είπαμε έχουμε πολλά ακόμα, δεν τελειώνουν με τίποτα. 

Πανεράκι για το ψωμάκι μας.




Ας κάνουμε και μερικά σουβέρ. 





-Πωπω!!!!!!! πόσα έκανες καλέ γιαγιά;;;;;;;
-Όταν αρχίζω μ αυτά, δεν θέλω να σταματήσω, μου αρέσει πολύ αυτή η τεχνική και τελειώνουν και τα κουρελάκια.
-Πώς τελειώνουν, αφού συνέχεια σου δίνουν οι φίλες σου!
-Σσσσσσσσσ θα μας ακούσει ο παππούς!

 

-Και μικρά καλαθάκια για να τα βάλω μέσα!





-Είδατε τί όμορφα που έγιναν;
Ακόμα και τα πιο μικρά κομματάκια, εδώ βρήκαν τη θέση τους!







Φτάνουν οι γιορτές σε λίγο κι άρχισαν να καταφθάνουν δωράκια. 
Είναι πολύ μεγάλη η χαρά όταν τα παίρνω και φυσικά όταν στέλνω κι εγώ!






-Ας σταματήσουμε τώρα γιατί θα μας βαρεθούν οι φίλοι μας.
Τώρα που κατάφερα να ανεβάσω τις φωτογραφίες από το καινούργιο λαπ τοπ, δεν θα αργήσω να δείξω την επόμενη κατασκευή μας.
- Α ωραία! Θα δείξεις πώς κάναμε τον.....
-Σσσσσσσσ!!!
Μην είστε μαρτυριάρες!

ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΟΎΜΕ. 
ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 

ΧΙΟΝΆΝΘΡΩΠΟΣ!!!!

0
0


Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!
Ήδη είμαστε στην τρίτη μέρα του 2023 κι αρχίσαμε τις κατασκευές. 
Κάτι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουμε να τρώμε. 

Θέλαμε να παίξουμε με το χιόνι και να φτιάξουμε αληθινό χιονάνθρωπο, αλλά δεν το βλέπουμε προς το παρόν. 

 

 

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα κι ο ήλιος λάμπει στον ουρανό. 

Τα δέντρα μπερδεύτηκαν κι άρχισαν να ανθίζουν. 

Οι εποχές ανακατεύτηκαν τελείως. 


-Κάποιος φωνάζει, για να τον ακούσουμε. 

-Βοήθεια Βοήθεια!

Βάλτε μου λίγο αντιηλιακό, κάηκα.

Σε λίγο θα γίνω μελάτος. 

Δεν βλέπετε τον ήλιο, δεν βλέπετε ότι το θερμόμετρο δείχνει ακόμα καλοκαιρινές θερμοκρασίες;

 Γιατί βιαστήκατε να με βγάλετε από τη χειμερία μου νάρκη;

- Συγνώμη κύριε χιονάνθρωπε, αλλά είπαμε μήπως καταφέρουμε να κάνουμε το χιόνι να ζηλέψει και να έρθει επιτέλους. 

-Κι εγώ τί φταίω;

-Δεν είπαμε οτι φταις, απλά πήραμε ε τα υλικά μας και φτιάξαμε ένα χωριουδάκι. 

Χειμώνας είναι, τί πιο λογικό να κάνουμε  κι έναν χιονάνθρωπο;




Κι αφού δεν είχαμε χιόνι, βολευτήκαμε με 3 άσπρα κουμπάκια. 

Πού θα πάει, θα πέσει και το χιονάκι μέχρι τέλος του μήνα. 

- Με τον πόνο μου παίζετε δλδ;

Κι εγώ θέλω να κατέβει η θερμοκρασία, να χιονίσει και να ξαναδώ τους αγαπημένους μου φίλους, τα παιδιά. 

Να τα βλέπω να τρέχουν και να πετάνε χιονόμπαλες το ένα στο άλλο, να βλέπω  τα κατακόκκινα μαγουλάκια τους και τη χαρά ζωγραφισμένη στα ματάκια τους.


- Κι αυτά σε περιμένουν με μεγάλη λαχτάρα για χιονοπόλεμο κι όχι μόνο. 

Στερήθηκαν το ομαδικό παιχνίδι αρκετά. 


Αφού είμαστε μέσα στο σπίτι λοιπόν, έχουμε και πολλά υλικά, είπαμε να μην καθόμαστε άλλο. 

Ας παίξουμε έστω κι έτσι. 




Τα μικρά χεράκια, πήραν ψαλίδια, κόλλες και πινέλα κι άρχισαν. 

Δεν γινόταν να μη πάρουμε μέρος στην πρόσκληση της Μίας.
Να φτιάξουμε ενά χιονάνθρωπο με όποιο τρόπο θέλουμε. 

Υποσχόμαστε όμως, να φτιάξουμε και με χιόνι, μόλις πέσει φυσικά. 




Η Ιωάννα σας χαιρετά και πάει να συνεχίσει το παιχνίδι της με τα καρφάκια. 

-Γιαγιά, μη ξεχνάς την πιτόπρασα [ πρασόπιτα ]  στον φούρνο, νομίζω έγινε. 

-Πωπω Ιωάννα, καλά που μου τη θύμησες τρέχω. 

Αυτά παθαίνει οποίος παίζει και μαγειρεύει συγχρόνως. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!


ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!


ΚΗΡΟΠΉΓΙΑ!!!!

0
0



-Τώρα που τελείωσαν τα Χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά, δεν θα φτιάξουμε άλλες κατασκευές;


-Δεν σταματάμε ποτέ. 
Τόσα υλικά έχουμε. 
Πώς θα περάσει ευχάριστα η ώρα μας;

Θα κάνουμε κάτι για όλο το χρόνο. 



-Καμινάδες;

-Ε όχι και Καμινάδες βρε κορίτσια!

Κηροπήγια!

-Κηροπήγια;

Θα τα ανάψουμε κιόλας;

-Κάντε υπομονή και θα σας πω.




 

-Θα συνδυάσουμε κουρελάκια, υπόλοιπα από δαντέλες  και χάρτινα ρολλά.




Ζεστή σιλικόνη για να τα κάνουμε να φαίνονται ότι έλιωσαν και στάζουν. 



Μπορούν να σταθούν παντού. 









Ακόμα και στο πάτωμα. 
Επάνω θα βάλουμε ψεύτικα ρεσώ για σιγουριά. 
Μη βάλουμε και φωτιά. 
Όπως βλέπετε, κόλλησα χαρτόνι στο εσωτερικό, λίγο πιο κάτω από το στόμιο κι εκεί επάνω θα βάλουμε τα ρεσώ. 
Κι επειδή είναι αρκετά ψηλά, τα γεμίσαμε με εφημερίδες και στη βάση βάλαμε από μια πέτρα για να τα κρατάει σταθερά  




Θα τα χρησιμοποιήσω και στην επόμενη έκθεση Αγιογραφίας.

Πλαισιώνουν τις εικόνες πολύ ωραία. 
Έγιναν σαν ξυλόγλυπτα!







Μετά το πλαστικό χρώμα, πέρασα πατίνα που την έφτιαξα με χρώμα λαδιού και λίγο νέφτι. 
Βάφουμε όλη την επιφάνεια κι αμέσως σκουπίζουμε με ένα μωρομάντηλο για να βγάλουμε το περισσότερο χρώμα. 
Στις εσοχές παραμένει το πιο σκούρο και δείχνει ανάγλυφη η επιφάνεια. 
Στο τέλος και λίγη χρυσή πατίνα σε ελάχιστα σημεία. 



Η ζεστή σιλικόνη κάνει πολύ ωραία σχέδια σαν λιωμένο κερί. 









Πρώτο χέρι βελατούρα ή άσπρο πλαστικό. 
Κάτι θα υπάρχει στο σπίτι. 

Αν σας αρέσουν τα αφήνετε και άσπρα. 






Μετά ό,τι χρώμα θέλουμε. 
Εγώ είχα αυτό από άλλη κατασκευή. 



Εδώ στον ήλιο να  στεγνώσουν .




Για να δούμε από πού ξεκίνησαν;


Χάρτινοι σωλήνες, ατλακόλ και δαντέλες διάφορες. 

Πρώτα κόλλησα γύρω γύρω αυτή που μοιάζει με δίχτυ.

Στέγνωσαν και μετά έκοψα κομμάτια από παλιά κουρτίνα που βρήκα στη λαϊκή. 

Τα κόλλησα κι αυτά με ατλακόλ κι όταν στέγνωσαν τα έβαψα. 







Ο σάκος δεν άδειασε.  Έπεται συνέχεια. 




Έγιναν τόσο ωραία που δεν νομίζω να σταματήσουμε μόνο σ αυτά. 

Έρχεται το ΠΆΣΧΑ!

Θα χρειαστούμε κηροπήγια για τη διακόσμηση μας.


Οπότε ξέρετε εσείς. 

ΔΕΝ ΠΕΤΆΜΕ ΤΊΠΟΤΑ!!!!











Τα δωράκια συνεχίζουν να πηγαίνουν και να έρχονται. 

Από την ανταλλαγή που διοργάνωσε η Μαριλένα κι εφέτος, πήρα αυτή την κάλτσα γεμάτη με λιχουδιές και δωράκια τα οποία εξαφανίστηκαν αμέσως. 
Ευχαριστώ πολύ τη φιλη  Άννα και την Μαριλένα και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά. 

Εγώ συνεχίζω και στέλνω γιατί δεν τα πρόλαβα όλα πριν τις γιορτές. 
Δυστυχώς και κάποια δεν έφτασαν ποτέ οπότε θα τα ξαναστείλω. 
Εφέτος τα ΕΛΤΑ μας ταλαιπώρησαν αρκετά. 




ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!




ΡΙΓΕΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΙ !!!! τσάντα πατσγουορκ

0
0

 

Υπάρχει γυναίκα που να λέει όχι σε μια ακόμα τσάντα;

Δεν νομίζω.

 Όσες και να έχουμε, πάντα θέλουμε κάτι καινούργιο. 



Καιρό έβλεπα αυτά τα βαρελάκια και τα μελετούσα.

Δλδ υπολόγιζα πόσες ώρες χρειαζόμουν για να την φτιάξω. 

 

Συνήθως προγραμματίζω τί έχω να κάνω για την επόμενη μέρα, όμως κάνω σχέδια σύμφωνα με τις δυνατότητες που είχα πριν 20 χρόνια. 





Γελάτε ε;
Ακόμα δεν το πήρα απόφαση ότι είμαι στην τρίτη  ηλικία. 
Νομίζω ότι μπορώ να τα κάνω όλα με τους παλιούς ρυθμούς. 



Τέλος πάντων, καιρό παίδευα τα κουρελάκια μου και με παίδευαν, αλλά λίγο πριν τις γιορτές τελείωσε. 





Όλο καμάρι σκεφτόμουν πότε και πού θα πάω για να την κρατήσω. 
Μιας κι έχουμε πολλές επιλογές, είχα να διαλέξω ανάμεσα σε πολλές προτάσεις, λέμε τώρα. 





Άλλες όμως οι βουλές της μαμάς κι άλλες της κόρης. 
Μόλις την είδε την "αγόρασε " !!
-Για μένα την έκανες μανούλα;
-Ναι ναι πουλάκι μου, για σένα. 
Με γεια σου.
Εσύ τουλάχιστον θα την πηγαίνεις βόλτες, εγώ απλά θα την καμάρωνα!


Μου άρεσε όμως πολύ κι αφού τα κομμάτια από το δειγματολόγιο είναι διπλά, θα κάνω άλλη. 

Να λοιπόν πως ξεκινάει αυτή η τσάντα. 
Έκανα ρίγες τις οποίες έραψα επάνω σε μεταξοβαμβακα και μετά κέντησα τις ραφές με διακοσμητικές βελονιές. 




Αφού μπήκε το φερμουάρ, ήρθε η ώρα του πλαϊνού κύκλου. 

Μπήκαν και τα χερούλια κι έτοιμη η πολύχρωμη τσαντούλα που μπορεί να γίνει σε διάφορα μεγέθη. 







Κι αφού η τσάντα μου έχει ΡΊΓΕΣ ΚΑΙ ΚΎΚΛΟΥΣ, μπορεί να πάρει μέρος στην πρόσκληση της Μίας



Μία μου σ ευχαριστώ πολύ που έδωσες στην τσαντούλα μου την ευκαιρία να παρουσιαστεί στη φιλική σου πρόσκληση 158. 

Περίμενε υπομονετικά δύο μήνες, βλέπεις δεν έβρισκα χρόνο να κάνω ανάρτηση, αλλά δικαιώθηκε. 

Θα την δουν και οι φίλες μας από την Ισπανία. 


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ   !!!

ΦΤΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΑΛΆ!!!

0
0

 


-Πού με πας;

-Έλα, εκεί που πηγαίνω κάθε μέρα και παίζω. 

Στο γκαράζ των τρένων. 

Αφού ξέρεις ότι όταν μεγαλώσω θα μάθω να τα οδηγώ. 

-Καλά εσύ ήθελες να γίνεις πιλότος, πότε άλλαξες;

-Η μαμά μου φοβάται τα αεροπλάνα και δεν μ αφήνει να πετάξω, λέει ότι τα τρένα είναι πιο σίγουρα. 

Δεν πειράζει κι έτσι θα ταξιδεύω παντού. 

Είναι κοντά κι αυτό το γκαράζ κι όποτε μπορώ έρχομαι και παίζω μέσα στα βαγόνια και στις μηχανές. 

-Καλά πώς μπαίνεις ; 

Δεν είναι κλειδωμένες οι πόρτες;

-Ναι είναι, αλλά απο την πίσω μεριά έχουν ξεχάσει ένα μικρό παράθυρο ανοικτό. 

Όπως πάντα κάτι θα έχει ξεχαστεί!

Κάποιος δεν έκανε σωστά τη δουλειά του!


Από εκεί μπαίνω  μέσα και παίζω. 




Σήμερα έφεραν και τα βαγόνια από τα τρένα που τράκαραν, έλα πάμε σου λέω. 

Πάμε να παίξουμε γιατί δεν βλέπω να γίνομαι  ούτε οδηγός στα τρένα μετά από αυτό που έγινε. 

Σίγουρα θα άλλαξε γνώμη η μαμά μου.

- Δεν θέλω, φοβάμαι. 

Άκουσα τη δική μου μαμά να λέει ότι οι ψυχούλες θα τριγυριζουν εδώ μέχρι να βρουν το δίκιο τους.

-Τότε πάμε αμέσως, μήπως και τις δούμε ή τις ακούσουμε. 

-Οι ψυχές δεν μιλάνε. 

-ΜΙΛΑΜΕ, πώς δεν μιλάμε. 

ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ!!!!!

Αλλά δεν μας ακούει κανείς. 

-Εμείς γιατί σας ακούμε;

-Επειδή είστε παιδιά κι έχετε αθώες ψυχές, γιαυτό μας ακούτε. 

Θα μεταφέρετε ένα μήνυμα στους αγαπημένους μας;

Θα τους πείτε ότι λυπόμαστε που τους δώσαμε τόσο μεγάλη στεναχώρια;

ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ!!!!

Εκείνο που θέλαμε εμείς, ήταν να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να δουλέψουμε, να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά. 

Να τους δώσουμε χαρές μόνο χαρές. 

-Κι εμείς που αφήσαμε τα παιδάκια μας, λυπόμαστε που δεν θα είμαστε κοντά τους μέχρι να μεγαλώσουν. 

Δεν θέλαμε να φύγουμε έτσι ξαφνικά και να τους βυθίσουμε στον πόνο. 

-Θα τους τα πείτε όλα αυτά;

-Εμείς να τα πούμε, θα μας πιστέψουν όμως;

-Ναι, θα σας πιστέψουν. 

Θα σας πιστέψουν γιατί είστε παιδιά κι έχετε αγνές ψυχές. 

Και κάτι ακόμα. 

Πείτε τους ότι ΦΤΆΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΑΛΆ!

Τους αγαπάμε πολύ. 




Αφιερωμένο στα αδικοχαμένα μας παιδιά!



Είχα διαλέξει αυτή την εικόνα και είχα γράψει μια άλλη χαρούμενη ιστορία. 

Τα γεγονότα όμως δεν με άφησαν να την αναρτήσω. 


Πονάω όπως όλη η Ελλάδα. 




Η συμμετοχή μου στη συγγραφική Σκυτάλη 

της φίλης Μαίρης από την Γήινη Ματιά




ΠΑΤΣΓΟΥΟΡΚ!!! ΡΆΨΙΜΟ!!!!!

0
0

 -Δεν βγαίνω μάνα μου , δεν βγαίνω !

-Γιατί; Η καραντίνα έληξε, δεν το πήρες είδηση;

- Δεν βγαίνω σου λέω!





- Γιατί ; Έτρωγες πολύ και τώρα δεν βγαίνεις μέχρι να χάσεις όλα τα παραπανησια κιλά;

-Δεν βγαίνωωωωωω! Μη επιμένεις,δεν βγαίνω!

- Το βρήκα ! δεν σ αφήνει ο άνδρας σου να βγεις για να μη ξοδέψεις χρήματα;

- Αυτό το συνήθιο το έχω κόψει προ πολλού !

Ναναι καλά η ανακύκλωση. 






- Δεν βγαίνω όμως, τέρμα !

- Τότε δεν σ αφήνει να βγεις επειδή μαζεύεις ό,τι πετάνε οι άλλοι!

- Πόσο καλά με ξέρεις! Αλλά μη το φωνάζεις βρε παιδί μου και μας ακούσει. 

Κοντά έπεσες, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος !

- Δεν βγαίνω και ξέρεις γιατί;






Έχω φρακάρει!

-  Τόσα πολλά κιλά έβαλες; Το είπα πριν, δεν το είπα;

- Πάντα με τον καλό λόγο είσαι!

Φράκαρα από τα πολλά κουρελάκια κι όχι από τα πολλά κιλά !

- Δλδ; 

- Τί Δλδ; 

Να είναι καλά οι φίλες μου που φροντίζουν να με τροφοδοτούν συνέχεια με υλικά και όχι μόνο αυτές που μένουν στη Θεσσαλονίκη, αλλά κι αυτές που μένουν σε άλλους νόμους ή και νησιά. 


Αλλά τώρα πρέπει να φροντίσουν να με φιλοξενήσουν μόλις με διώξουν από το σπίτι. 




- Τί θα κάνεις τώρα; Θα πετάξεις τα κουρελάκια σου;

- Δεν ξέρεις πώς αυτή τη λέξη δεν την λέμε ΠΟΤΕ;

Την έχουμε διαγράψει προ πολλού. 

- Τότε πώς θα λιγοστέψουν; 

Όχι τίποτα άλλο, αλλά  να ανοίξει χώρος για να περάσεις. 

- Ράβω καλέ τί αλλο;

Ράβω συνέχεια. 

Δεν βλέπεις, άρχισα καινούργια κομμάτια που θα γίνουν μάλλον πάπλωμα. 


Τα 4 πρώτα σχέδια .
Το κάθε κομμάτι έχει διαστάσεις 37.5 εκατοστά. 


Αλλά και για μαξιλάρια ή για ρανερ ταιριάζουν. 

Στο τέλος θα αποφασίσω. 

Χρησιμοποιώ πάντως υφάσματα από το απόθεμα που έχω κι ό,τι βγει.

Αυτά τα φτιάχνω με τις οδηγίες των μαθημάτων του ελληνικού συλλόγου πατσγουορκ. 

Μου αρέσει να συμμετέχω σε ομαδικά έργα και να βλέπω τους συνδυασμούς που κάνει η καθεμία από τις συμμαθήτριες. 

Τα συγκεκριμένα σχέδια είναι τα περίφημα

 https://en.m.wikipedia.org/wiki/Quilts_of_the_Underground_Railroad

Σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις, τα σχέδια αυτά έκρυβαν μηνύματα που  βοηθούσαν τους Αφρικανούς σκλάβους να δραπετεύσουν με ασφάλεια. 

Στον σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα. 

Λέω να ψάξω μήπως έχει και κανένα σχέδιο για τη δική μου απόδραση. 

- Λοιπόν, φωνή της συνείδησής μου, τί λες;

Θα τα καταφέρω να βγω σε λίγο;

- Καλέ ναι! Δεν το συζητάμε!

Σε 200 χρόνια θα ανοίξει ένας μικρός διάδρομος κι όλα καλά. 

Ράβε εσύ ράβε.

Κάνε λίγο πιο κει να περάσω γιατί δεν χωράω ούτε εγώ για να βγω.

- Πού πας; 

Μόνη μου θα μείνω;

Δεν θα μου κάνεις παρέα στο ράψιμο;

- Δεν είσαι μόνη σου, έχεις την καλύτερη παρέα, τα κουρελάκια σου, έτσι δεν λες πάντα;

Πάω να τσιμπήσω κάτι γιατί πείνασα κι αν στον γυρισμό έχεις ανοίξει χώρο, θα σου φέρω κι εσένα κάτι. 


Με αυτή την ανάρτηση παίρνω μέρος στο δρώμενο της  Μίας, δαντέλα και/ ή ράψιμο. 





Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται για όλους εμάς που δεν ταξιδέψαμε με το μοιραίο τρένο. 

Έχει στοιχειώσει στο μυαλό και στην καρδιά μας η σκέψη όλων όσων έφυγαν τόσο άδικα. 


Αλλά είπαμε

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!!!!

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!!

ΙΠΠΟΚΡΆΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ

0
0

 -Πού πας;

-Ρίξε κάτι επάνω σου, θα κρυώσεις. 

-Άργησες, έφαγες κάτι εκεί που ήσουν;

-Μη τρως πολύ, θα σε πειράξει. 

-Βήχεις, κρύωσες; Να σου κάνω ένα τσάι;





Όλα αυτά κι άλλα τόσα θα με έβγαζαν από τα ρούχα μου, άλλες στιγμές. 

Τώρα όμως όχι κι ο λόγος;

Τα λέει με τόσο νοιάξιμο στη φωνή της η γιαγιούλα που είναι στο απέναντι κρεβάτι.

Αν ζούσε  η μαμά μου θα ήταν στα χρόνια της, 93. 

Τα λέει και τα εννοεί και φαντάζομαι ότι θα τα έχει πει χιλιάδες φορές σε παιδιά κι εγγόνια και θα τα έχει νευριάσει όπως νευρίαζα κι εγώ, όπως νευριάζουν και τα παιδιά μου όταν τα λέω. 

Συγνώμη Σάσα και Γιώργο, εγώ θα τα λέω κι ας νευριάζετε. 


Δεν περίμενα να ακούσω κάποιον να με ρωτάει αν είμαι καλά μόλις γύρισα στο δωμάτιο και με πήραν τα κλάματα. 

Περίμενα τηλέφωνο από τον άνδρα μου και τα παιδιά μου, να με ρωτήσουν αν είμαι καλά, αλλά όχι από τη μαμά μου.


Για να μη σας ταλαιπωρώ κι αναρωτιέστε τί επαθα, κάνω αυτή την ανάρτηση για να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για το νοσοκομείο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης στο οποίο νοσηλεύομαι από την προηγούμενη Παρασκευή. 

Μια πέτρα βιαστική και γρήγορη, αποφάσισε να πάει ταξίδι κι όσο κι αν προσπάθησα να της αλλάξω γνώμη, δεν τα κατάφερα. 

Η πρώτη μου επιλογή ήταν ιδιωτική κλινική, γιατί ξέρω τον χαμό που γίνεται όταν εφημερεύουν τα δημόσια νοσοκομεία, φοβάμαι και τον κοροναιό, οπότε πίστευα οτι δεν είχα άλλη επιλογή. 

Μετά τις πρώτες εξετάσεις κι ενώ περίμενα να παω σε δωμάτιο, μου ανακοίνωσαν οτι είμαι θετικη στον κοροναιό και δεν με κράτησαν. 

Για καλή μου τύχη, ήρθε στην κατάλληλη στιγμή ο κοροναιός. 

Έτσι βρέθηκα στο νοσοκομείο στα επείγοντα εξωτερικα ιατρεία κι έχω να πω τα καλύτερα. 

Όλα λειτουργούν άψογα. 

Πρέπει όμως να είμαστε κι εμείς πιο συνεργάσιμοι για να μπορούν να κάνουν την δουλειά τους σωστά. 

Βέβαια όλοι κοιτάμε να ασχοληθούν πρώτα με μας, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλους .

Δεν αδικώ κανέναν, έτσι σκεφτόμουν κι εγώ όσες ώρες περίμενα. 

Ξέρουν να αξιολογούν τις καταστάσεις και να στέλνουν τον καθένα όσο πιο γρήγορα γίνεται στη θέση που πρέπει. 

Νοσηλευτικό προσωπικό και γιατροί είναι ευγενικοί και προσιτοί, ανθρώπινοι. 

Τους μιλάς και σ απαντάνε χωρίς νεύρα κι απότομες απαντήσεις. 

Το φαγητό; Τέλειο!

Το έζησα κι αυτό, να μου αρέσει φαγητό νοσοκομείου. 

Οι νοσηλεύτριες καθαρίζουν τις κατάκοιτες, τις μιλάνε με γλυκόλογα και τις ταΐζουν προσεκτικά και ήρεμα.

Μια εικόνα που δεν περίμενα να δω.

Εξετάσεις συνέχεια, χωρίς να βάζεις το χέρι στην τσέπη. 

Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε δημόσιο σύστημα υγείας και θα πρέπει να συνεχίσουμε να το έχουμε. 

Κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους με τους αγώνες τους για δημόσια ασφάλεια και υγεία. 

Οι αμοιβές των γιατρών  πρέπει να είναι ανάλογες των ικανοτήτων τους και τα ωράρια ανθρώπινα. 

Αφού σπούδασαν τόσα χρόνια και κάνουν καλά τη δουλειά τους, γιατί όχι;

Άλλοι αμείβονται χωρίς να κανουν καμία δουλειά, ξέρετε εσείς, αλλά δεν είναι του παρόντος αυτό το θέμα. 

Όλοι οι Έλληνες επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί;

Δώστε τους τους τη δυνατότητα να μείνουν στη χώρα μας και να προσφέρουν γιαυτή. 

Αξιολογήστε τους.

Αυτά όφειλα να πω με το χέρι στην καρδιά. 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, του δημόσιου νοσοκομείου Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης .

Να είστε καλά και να συνεχίσετε το έργο σας απλά, ανθρώπινα και Χριστιανικά.

.


ΚΑΛΗ ΑΝΆΣΤΑΣΗ. 

ΛΕΥΚΆ ΛΟΥΛΟΎΔΙΑ!!! φιλική πρόσκληση 160

0
0

 Καλωσορίζουμε τον Μάιο 

με Λευκά λουλούδια!

Νταντελιόν!!!!





Η συμμετοχή μου στη φιλική πρόσκληση 160

της αγαπημένης φίλης Μία.




Ίσως γίνει μαξιλάρι , ίσως γίνει τσάντα. 

Αναλόγως την έμπνευση. 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

ΛΟΥΛΟΎΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ!!!!

0
0

 Καλοκαίριασε;

Να βγω;

Σταμάτησε η βροχή;

Να σηκώσω τα χαλιά;

Ή να ανάψω πάλι το τζάκι;

Νομίζω ότι θα μπούμε στο φθινόπωρο αμέσως  μετά την άνοιξη. 

Με τόση βροχή πώς να μη κοκκινίσει η φύση;




Τα λιβάδια γέμισαν παπαρούνες. 

Αγαπημένο λουλούδι!

Μου αρέσει αυτό το έντονο κόκκινο ανάμεσα στα πράσινα χόρτα. 

Το χαζεύω όταν ταξιδεύουμε. 



Είπα να δοκιμάσω να τις φέρω μέσα στο σπίτι, αφού οι αληθινές δεν αντέχουν μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον. 




Με τί άλλο θα τις έφτιαχνα, παρά με τα κουρελάκια μου;

Ένα πράσινο φουλάρι που μου χάρισε μια φίλη, μου φάνηκε ιδανικό για να γίνει αγρός. 

Κι ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα που δεν ξεφτάει, αυτό μου το χάρισε άλλη φίλη, ανέλαβε τον ρόλο της παπαρούνας. 




Επιστρετεύτηκαν σούστες και χάντρες για το εσωτερικό τους.
Τί ρωτάτε;
Κι αυτά ααααααλλη φίλη μου τα χάρισε. 

Στο θέμα μας τώρα. 
Τί έκανα με όλα αυτά;


Ένα πάνελ 20 Χ 30.
Τόσο έλεγε η πρόσκληση που είδα στην ομάδα του φβ, Πανί με Πανί και φυσικά ενέδωσα αμέσως. 



Είναι να μην κάνω την αρχή εγώ. 
Σε ένα θα έμενα;
Όχι βέβαια. 
Υπάρχουν κι άλλα λουλούδια στους αγρούς και φυσικά πααααααρα πολλά κουρελάκια στα συρτάρια μου.






Ένα άγριο τριαντάφυλλο ανάμεσα σε αγριόχορτα!
Η βάση έγινε με μικρά μικρά κομματάκια υφασμάτων, που σκεπάστηκαν με τούλι για να μη σκορπίσουν. 
Αντί να τα πετάω, φτιάχνω ένα καινούργιο ύφασμα, το οποίο μετά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορες κατασκευές. 







Θέλετε να δείτε και το τρίτο;
Ε φυσικά έκανα και τρίτο, θέλει και ρώτημα;
Και να μη θέλετε εγώ θα σας το δείξω. 
Περίμενε τόσο καιρό, κρίμα είναι. 





Εδώ η χαρά του αγριόχορτου!
Όσες κορδέλες είχα σε μικρά κομμάτια, βρήκαν τη θέση τους. 
Πάνω που έλεγα να τα πετάξω, γιατί όλο και μπερδεύονταν μέσα στα κουτιά, τσουπ, ήρθε η πρόσκληση της Άννας. 

Και σπάγκος και ζικ ζακ, όλα αξιοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. 
Με λίγη υπομονή, υπάρχει μια θέση για όλα. 


Μέχρι και μια πεταλούδα ξεγελάστηκε από την ομορφιά τους κι έτρεξε να πιει από το νέκταρ τους.

Είναι εύκολο. 
Δοκιμάστε το.
Φτιάξτε ένα μικρό ή μεγάλο πάνελ, χρησιμοποιώντας ό,τι υλικά έχετε. 
Κάτι σαν παζλ, μόνο που δεν ξέρουμε από την αρχή ποιο ακριβώς θα είναι  το αποτέλεσμα. 
Αυτή όμως είναι και η ομορφιά του. 

Όποτε έχω μικρά κομματάκια υφασμάτων φτιάχνω λουλούδια και τα αφήνω στην άκρη. 
Περιμένουν τη σειρά τους.
Μπορεί να μπουν σε πάνελ ή σε τσάντα ή σε μαξιλάρια ή να γίνουν κοσμήματα!
Κανένας δεν ξέρει, ούτε κι εγώ. 
Υπομονή χρειάζεται και χώρος για να τα κρύβω. 

Μπορεί να μην φάνηκα όλο τον Μάιο λόγω υποχρεώσεων, έφτιαξα όμως ό,τι μπόρεσα στον ελεύθερο μου χρόνο, που όσο πάει μου φαίνεται και λιγότερος. 
Το αισθάνεστε κι εσείς αυτό;
Όσο μεγαλώνουμε οι ώρες φεύγουν πιο γρήγορα;
Γιατί καλέ; Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε, πότε θα τα προλάβουμε όλα;


Πώς να απαρνηθώ τα κουρελάκια μου;
Φτιάχνω φτιάχνω κι αυτά πολλαπλασιάζονται σαν τα αγριόχορτα. 
Μην πτοείστε φίλες μου, ό,τι δεν σας χρειάζεται, ξέρετε εσείς, σε μένα!
Κάπου θα τα βολέψω. 


Ευτυχώς που γίνονται προσκλήσεις κι από το εξωτερικό, οπότε κάποια ήδη ταξιδεύουν για εκεί. 
Μη ρωτάτε πώς πού πότεκαι γιατί!
Θα σας τα δείξω μόλις κοινοποιηθούν οι εκθέσεις που θα γίνουν και φυσικά θα λάβουν μέρος!

Το σημαντικό είναι ότι τα κουρελάκια
                 ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΠΈΤΑΜΑ!!!


Κι αν δεν σας χρειάζονται, χαρίστε τα σε κάποια άλλη φίλη. 



Μέχρι την επόμενη φορά 

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!



ΒΆΒΔΟΣ, το μπαλκόνι της Χαλκιδικής.

0
0

 Πώς πέρασα το καλοκαίρι μου;

Τέτοια έκθεση δεν γράφαμε στο σχολείο μόλις γυρίζαμε τον Σεπτέμβριο;

Είπα να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια και να γράψω πώς περάσαμε στο χωριό μας.


πρωινό με καλή παρέα. 
στο βάθος η θάλασσα της Επανομής. 


Στον δρόμο για τον Πολύγυρο, λίγο μετά τη Γαλάτιστα και σε υψόμετρο 850 μέτρων βρίσκεται ο ξακουστός Βάβδος, το μπαλκόνι της Χαλκιδικής, όπως τον αποκαλούν. 

Και δεν έχουν άδικο, γιατί όπου κσι να σταθείς, μπορείς να δεις πέρα μακριά τη Θεσσαλονίκη, ακόμα και τη θάλασσα της Επανομής.

Το κλίμα του είναι πάρα πολύ καλό, αφού δεν έχει καθόλου υγρασία και η θερμοκρασία είναι συνήθως 10 βαθμούς ή και περισσότερο, πιο χαμηλά από τα παράλια της Χαλκιδικής. 

Αυτό σημαίνει ότι πρωί και βράδυ τη θέλεις τη ζακετούλα, μερικές φορές ακόμα και μπουφάν. 

Όπως παντού κι εδώ είχαν σταματήσει οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις, λιγω κοροναιού, αλλά εφέτος έγιναν και με το παραπάνω. 



Μια και ήμασταν εδώ όλο το καλοκαίρι, είπα να σας παρουσιάσω τα δρώμενα που έλαβαν χώρα. 






1ο αντάμωμα πολιτιστικού συλλόγου. 

        14/07/2023

Το χωριό μας εφέτος φιλοξένησε χορευτικούς συλλόγους από τα γύρω χωριά. 



Εδέσματα περίμεναν τους χορευτές σε πολλά σημεία του χωριού. 

Εδώ είναι το γνωστό μπιαδούδι. 
Βρύση με δροσερό νερό που έρχεται μέσα από το βουνό. 
Κατά την παράδοση εδώ έρχονταν νεράιδες να λούσουν τα μαλλιά τους και να τα χτενίσουν.








Αφού γύρισαν μέσα στα σοκάκια του χωριού, όλοι οι χορευτές,  κατέληξαν στο προαύλιο του σχολείου όπου είχαν στηθεί τραπέζια και ψησταριές και ξεκίνησε το γλέντι με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς. 





Τη νύχτα πέφτει αρκετά η θερμοκρασία, οπότε όλοι βγήκαμε να απολαύσουμε την δροσιά και την ωραία εκδήλωση. 



2ο δρώμενο

7ος  ορεινός αγώνας τρεξίματος ( Vavdos trail run )

16/07/2023

Το μονοπάτι μέσα στο βουνό. 

Υπήρχαν 2 διαδρομές .

6 και 21 χιλιομέτρων. 



Οι ετοιμασίες άρχισαν πολύ νωρίς το πρωί. 




Ο χώρος του σχολείου πάλι διαμορφώθηκε για την εκκίνηση των αθλητών και για τον τερματισμό τους.






Αθλητές από 7 έως 70 και βάλε. 








Αφού πέρασαν μέσα απο τα στενά δρομάκια του χωριού, βγήκαν στο βουνό κι ακολούθησαν τα μονοπάτια. 





Μέρες πιο μπροστά είχαν καθαρίσει και σημαδέψει τα μονοπάτια που θα ακολουθούσαν οι αθλητές. 



Σε αρκετά σημεία της διαδρομής υπήρχαν αναψυκτικά και νερά για τους αθλητές. 






Οι διασώστες έτοιμοι να σπεύσουν αν παρουσιαζόταν κάποιο πρόβλημα. 



Στο τέλος, όπως πάντα, περίμεναν τους συμμετέχοντες πλούσια εδέσματα τα οποία πρόσφεραν οι Βαβδινές νοικοκυρές. 





Αθλητές από γειτονική χώρα μας τίμησαν με την παρουσία τους.




Στο βάθρο μερικές από τις αθλήτριες τις οποίες βράβευσε η γιατρός μας Μαίρη Ξεφτέρη. 




Άλλο ένα τρίο που ξεχώρισε.


Κι εδώ το παλικάρι μου που πήρε μέρος στη διαδρομή των 6 χιλιομέτρων αυτή τη φορά. 


3ο δρώμενο 
19 και 20 / 07 / 2023

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα τιμούμε την μνήμη του προφήτη Ηλία. 




Την ημέρα της γιορτής του προφήτη Ηλία, μετά τη θεία λειτουργία, αρχίζει το πανηγύρι με χορούς και τραγούδια από την Βαβδινή ορχήστρα. 
 Κατόπιν μοιράζεται το υπέροχο κουρμπάνι, βραστή γίδα με κριθαράκι, το οποίο μαγειρεύουν από το προηγούμενο βράδυ νοικοκυρές από το χωριό. 
Τα κρέατα είναι προσφορά των κτηνοτρόφων του Βάβδου. 











10/08/2023

Συναυλία της Φωτεινής Βελετσιώτου, υπό την αιγίδα του δήμου Πολυγύρου.



Είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την Φωτεινή και τα τραγούδια της στο χωριό μας. 




Μη σας μπερδεύουν τα ρούχα. 
Όταν ξεκινάτε να πάτε σε ορεινό χωριό, να έχετε πάντα μαζί σας και ένα μπουφάν. 

Η θερμοκρασία μπορεί να κατέβει πολύ έως πάρα πολύ. 

Άμα βλέπετε τον Γιάννη με μπουφάν, πάρτε γούνα μαζί σας οι υπόλοιποι. 




Μη νομίζετε ότι δεν κάναμε και τις βουτιές μας.
20 λεπτά, με το αυτοκίνητο φυσικά, είναι η πιο κοντινή ακτή. 

Μετά πίσω στη δροσιά μας.



Τα απογεύματα, εκτός από τα παιχνίδια, είχαμε και ιστορίες από τις γειτόνισσες. 





Εδώ η κυρία Στέλλα, δείχνει στα κορίτσια πώς προστάτευαν το κεφάλι και το πρόσωπο από τη σκόνη,



οι κοπέλες που δούλευαν στα μεταλλεία. 

Είχε να μας διηγηθεί πολλές ιστορίες από εκείνα τα χρόνια και την ακούγαμε με μεγάλο ενδιαφέρον. 



ηλιοβασίλεμα. 
όταν η φύση ζωγραφίζει. 




Νομίζω όμως οτι είπα αρκετά και σας ζάλισα. 

Τί είπατε;
Αν κάναμε κατασκευές;
Και βέβαια κάναμε, αλλά τί θα έχω να σας δείχνω τον χειμώνα αν τα βγάλω όλα στη φόρα με μιας;

Σας εύχομαι καλό μήνα από αύριο. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 


ΚΟΥΚΟΥΒΆΓΙΕΣ!!! craftlandia challenge 16

0
0

 

-Τί κάνεις με τον τρίφτη και τα καπάκια γιαγιά;

-Δεν βλέπετε; Μια κουκουβάγια. 

Πιάστε και το ανοιχτήρι να μην την αφήσουμε χωρίς μύτη. 

-Πόδια; Δεν θα βάλεις πόδια ;

Θα πέσει αν δεν κρατηθεί από ένα κλαδί. 

-Φέρτε και δύο πιρούνια τότε!




-Έτοιμη η κουκουβάγια μας κορίτσια. 

-Τί θα την κάνεις γιαγιά;

Υπάρχει μέρος για να την κρεμάσεις;

-Θα πάρει μερος σε ενα challenge που λέτε κι εσείς. 

Και ναι υπάρχει μέρος, θα δείτε πού σε λίγες μέρες. 


-Ποιο challenge καλέ γιαγιά;

Εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε μέρος;

-Φυσικά και μπορείτε. 

Γρήγορα φέρτε τα υλικά γιατί αύριο τελειώνει η προθεσμία. 

-Αχ βρε γιαγιά, γιατί δεν το είπες πιο μπροστά;

-Τί να πω κοριτσάκια μου καλά;

Κάθε φορά που ετοιμαζόμουν να γράψω και να αναρτήσω  κάτι, όλο και κάτι άλλο κακό γινόταν και μου χαλούσε τη διάθεση. 

Όχι ότι τώρα είναι όλα εντάξει, κάθε άλλο, αλλά ας χαμογελάσουμε λίγο και μετά βλέπουμε. 

Λοιπόν μη χασομερούμε , πιάνουμε δουλειά τώρα. 


-Φέρτε το κουτί με την τσόχα και το άλλο με τις κορδέλες. 
Α μη ξεχάσετε και το άλλο με τα κουμπιά. 

-Εσύ ξεκινα να ράβεις γιαγιά κι εμείς θα σου δίνουμε τα υλικά. 
-Δεν θα ράψουμε κορίτσια μου, θα κολλήσουμε. 

Φέρτε και το πιστολάκι της σιλικόνης. 

-Γίνεται κι έτσι γιαγιά;
-Όλα γίνονται όταν βιαζόμαστε. 
Κόψτε εσεις τα κομμάτια όπως τα σχεδίασα για να τα κολλήσω εγώ. 







Θέλει προσοχή η σιλικόνη γιατί καίει πολύ. 

Τώρα μπορείτε να γεμίσετε την κουκουβάγια εσείς με τον μεταξοβάμβακα .


Έτοιμη και η δικιά σας κουκουβάγια κορίτσια. 
Ας την ανεβάσουμε τώρα και μετά κάνουμε άλλη μια για να έχει αδελφούλα. 

-Νααααιιιιιι!!!!!








-Μπράβο γιαγιάαααα!!!!
-Μπράβο σε σας κορίτσια μου!
Εσείς τη στολίσατε τόσο ωραία!



-Επ! Σας τσάκωσα!
Τί κάνετε εδώ γιαγιά κι εγγονές;

-Κουκουβάγιες κάνουμε θεία Σάσα, για ένα challenge. 
-Κουκουβάγιες;
Το αγαπημένο μου θέμα. 
Να πάρω κι εγώ μέρος;

Έχω ετοιμάσει δύο τούρτες με πάνες για δύο νεογέννητα μωρά. 
Τις στέλνω κι εγώ στο challenge της Μαρίας την οποία γνώρισα από κοντά όταν πήγαμε με τη γιαγιά στην Αθήνα. 
-Μπράβο θεία Σάσα. 
Τέλειες οι κουκουβαγιες σου. 






-Έτοιμη η ανάρτηση για την πρόσκληση της Μίας 
και το challenge. 





Φίλη μου αργήσαμε λίγο, αλλά προλάβαμε. 
Ευχαριστούμε που μας ξεσηκώνεις. 
Το χρειαζόμαστε το σκούντηγμα για να τινάξουμε τη καταχνιά από πάνω μας.

Αντε τώρα να ετοιμάσουμε και κολοκύθες για το Halloween. 


Μη μαζεύετε τα υλικά κορίτσια, τώρα που ξεκινήσαμε ας μη σταματήσουμε. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!







ΜΆΓΙΣΣΕΣ, ΦΑΝΤΆΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΎΘΕΣ! ( friendlychallenge#166 )!

0
0

 -Τί είναι όλα αυτά που φτιάξατε κορίτσια;

-Για το Halloween καλέ γιαγιά. 





Πώς και δεν έφτιαξες κι εσύ κάτι;

-Δεν είναι Ελληνική γιορτή και δεν εχω συνηθίσει να στολίζω, γιαυτό. 

Μου αρέσουν όμως οι κολοκύθες και θα σας βοηθήσω να στολίσουμε λίγο το σπίτι. 

 Θα μου πείτε πώς τα φτιάξατε;



-Γιαγιά πήρα μερικά ξυλάκια από το υπόγειο και  τις μπογιές .



-Κι εγώ πήρα τα ρολά από το χαρτί υγείας και μαρκαδόρο. 



-Εντάξει είναι για αρχή. 
Φτιάξτε ό,τι θέλετε. 



-Τα τελειώσατε κιόλας;

Δεν σας προλαβαίνω καλέ!

Τί ωραία που τα φτιάξατε!




Πάμε να τα στολίσουμε και να τα θαυμάσουμε!

Μα είναι πανέμορφα τα φαντασματάκια σας.

-Και οι κολοκύθες σου γιαγιά είναι πολύ ωραίες!

Τετράγωνες και πρωτότυπες.

Τα κοτσάνια πού τα βρήκες;

-Θυμάστε που σας είπα να μην πετάξετε τις χάρτινες σακούλες του μανάβη;

Ορίστε, τώρα έφτιαξα μ αυτές τα κοτσάνια από τις κολοκύθες. 

Με λίγη ατλακόλ έγιναν  σαν αληθινά. 


-Λες ο παππούς να καταλάβει ότι πήραμε τόσα πολλά ξυλάκια;

-Σιγά μην τα έχει μετρημένα τα καυσόξυλα. 


Για καλό και για κακό ας τα πάρουμε μπροστά από το τζάκι, μη του βάλουμε ιδέες στο μυαλό. 


Άντε πάμε να δούμε πού θα τα βάλουμε. 



-Να τα βάλουμε επάνω στη ρόδα του κάρου;

Οι νυχτερίδες μια χαρά βολεύτηκαν εδώ. 


-Εγώ λέω να δοκιμάσουμε κι επάνω. 




-Πιο καλά είναι εδώ νομίζω. 
Είναι η παλιά ξύλινη πόρτα και μπορούμε να κρεμάσουμε και τα φαντασματάκια που φτιάξατε με γάζα κι ατλακόλ. 

Είναι ελαφριά και στροβιλίζονται με το παραμικρό αεράκι σαν αληθινά φαντασματάκια. 



-Έχεις δίκιο, εδώ είναι πιο ωραία!

Ας βάλουμε και την κολοκύθα πατσγουορκ, μη μείνει παραπονεμένη. 
Ήθελε και σέλφι, τρομάρα της.

πατσγουορκ με χαρτοπετσέτες. 


-Αυτά τί είναι γιαγιά;
Πότε τα έκανες;

-Α, αυτά είναι ένα ζευγάρι σκιάχτρα και τα έκανα προχθές που λείπατε. 
Λέτε να τα βάλουμε κι αυτά;

-Ναι ναι μια χαρά ταιριάζουν. 






-Μας λείπει όμως το κυριότερο καλέ γιαγιά!
-Τί μας λείπει;
-Μια μάγισσα!
Μπορούμε να φτιάξουμε μία;

-Λέτε ότι εγώ ξεχνάω, αλλά τώρα ήταν η σειρά σας να ξεχάσετε. 
-Τί είναι κρεμασμένο μέσα στο δωμάτιο και γελάει όταν κάνετε θόρυβο;

-Η ΜΑΓΙΣΣΑ!
Καλά λες γιαγιά, την ξεχάσαμε τελείως. 
Τρέχουμε να τη φέρουμε. 








-Τώρα μάλιστα. 
Είμαστε κομπλέ!
Ίσα που προλάβαμε!




Κάναμε πολλή καλή δουλειά κορίτσια. 
Τόσο καλή που λέω να πάρουμε μέρος σε μια πρόσκληση. 

Η Conchi απο την Ισπανία μας προσκαλεί στο  friendly challenge #166,  να φτιάξουμε μάγισσες, φαντάσματα και κολοκύθες. 
Νομίζω ότι είμαστε μέσα στο θέμα. 



Εσείς στολίσατε για το Halloween?
Επισκεφθείτε το μπλογκ της Conchi και δείτε όλες τις συμμετοχές. 

Γρήγορα γιατί πρέπει να αρχίσουμε τα Χριστουγιεννιάτικα στολίδια!


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!@

ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ!!!

0
0






Πώς να περιγράψω αυτό το ταξίδι;
Γιατί ταξίδι στο παρελθόν ήταν αυτό το πάπλωμα. 




Καθε πουκαμισο που έκοβα,  μου θύμιζε ωραιες στιγμές. 

Πάνε οι εποχές που χρειαζόμασταν πολλά ρούχα για τη δουλειά και για τις εξόδους μας.



Οπότε η λύση ήταν ή να πάνε στην ανακύκλωση ή να συνεχίσουν να ζουν μαζί μας, αλλά με διαφορετικό ρόλο. 



Άπειρα πουκάμισα που ανέβαιναν και κατέβαιναν,  άλλαζαν ντουλάπα κάθε εποχή, χωρίς να φοριούνται πια. 

Άλλα δεν μας χωρούσαν, άλλα δεν ήταν της μόδας,  από άλλα είχαν χαλάσει μόνο  οι γιακάδες οπότε δεν τα φορούσαμε. 

Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το πατσγουορκ,  βλέπω παντού υποψήφια "θύματα ".

Κάθε ύφασμα που πέφτει στα χέρια μου, γίνεται αμέσως λουρίδες ή τετράγωνα ή εξάγωνα. 

Ανάλογα με ποιο σχέδιο θέλω να  ράψω.




 Αυτό το πάπλωμα έγινε αποκλειστικά με πουκάμισα του Γιάννη και κάνα δυο δικά μου.

Για βάτα στο εσωτερικό του,  χρησιμοποίησα ένα παλιό πάπλωμα λεπτό που είχε φθαρεί αρκετά σε πολλά σημεία, αλλά με βόλευε πολύ. 

Έπρεπε να το αποχωριστώ και το λυπόμουν. 

Κακό πράγμα να δένεσαι με πράγματα. 

Οπότε μια ήταν η λύση. 

Επαναχρησιμοποίηση υλικών. 



Τελικά δεν χρειάστηκε ούτε αυτό να πάει στην ανακύκλωση. 


Η πίσω πλευρά με ολόκληρα τετράγωνα. 
Η άσπρη πουά φάσα μπήκε για να πλαισιώσει τα τετράγωνα. 



Κάθε κομμάτι ράφτηκε χωρίς κανένα σχέδιο,  απλά έκοβα κι έραβα.
Το γνωστό τρελό, crazy quilt. 


Έγιναν πολλές πρόβες για να ταιριάξουν κάπως τα χρώματα μεταξύ. 
Πήρε περισσότερο χρόνο από όσο περίμενα,  αλλά το ευχαριστήθηκα και με το παραπάνω. 

Όσο έβλεπα να μεγαλώνει,  τόσο ανυπομονούσα να το τελειώσω. 




Μη πετάτε εύκολα όσα δεν χρειάζεστε,  δώστε τους μια δεύτερη ευκαιρία. 



Κι αν δεν ξέρετε να ράβετε, όλο και κάποια φίλη θα ξέρει,  οπότε μη διστάσετε να τα χαρίσετε. 




Όσες φωτογραφίες και να βάλω,  δεν φαίνεται η ομορφιά του. 

Και μη νομίζετε ότι πέταξα τις πατιλέτες και τα κουμπιά. 




Με τη βοήθεια της Ιωάννας,  έγιναν ένα ωραίο μαξιλάρι.



Βάζοντας εναλλάξ τις λουρίδες,  έγινε μια ωραία ψάθα. 





Και τα κατάφερε,  τί λέτε;




Τώρα που τελείωσαν,  μια δυο μέρες να συμμαζέψω τα κουρελάκια μου,  να βάλω μια τάξη στο εργαστήριο μου και να πάμε γι άλλα. 

Τα κουρελάκια μου είναι ατελείωτα και φροντίζουν οι φίλες μου γιαυτό. 

Δεν πετάνε τίποτα αν δεν με ρωτήσουν πρώτα. 

Το έχουν εμπεδώσει καλά. 


Καιρός να κάνω και  κανένα Χριστουγιεννιάτικο, με κουρελάκια φυσικά,  τί άλλο;


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΆΓΟΙ! ( friendly challenge 167 )

0
0

 

Πολλές φορές ξεκίνησα να φτιάχνω μια φάτνη με όλα τα πρόσωπα και άλλες τόσες δεν τα ολοκλήρωσα. 

Πάντα μου έλειπε κάτι. 

Κυρίως τα κεφάλια. 

Και να τώρα μια πρόσκληση από την Ισπανίδα φίλη Betto, μου έδωσε την αφορμή να το επιχειρήσω για άλλη μια φορά. 





Η πρόσκληση λέει ότι μπορούμε να πάρουμε μέρος με κάτι που δεν έχουμε ολοκληρώσει ή που θέλουμε να κάνουμε αλλά δεν το ξεκινήσαμε ακόμα. 

Από τέτοια μισοτελειωμένα, ουου,  γεμάτο το εργαστήρι-λημέρι. 

Δείτε εδώ την πρόσκληση και τις συμμετοχές. 


Και τώρα η ιστορία πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε. 



Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα,  πράγματα ή καταστάσεις δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Η ιστορία είναι απολύτως φανταστική, λέμε τώρα. 

Μη γίνουμε ρεζίλι και διεθνώς. 

Θα εξελιχθούν σκηνές σκληρές,  οπότε απομακρύνετε τα ανήλικα άτομα από τις οθόνες. 


-Γιαγιά ααααα τρέχα!!!

-Τί έγινε καλέ;

-Ο παππούς μπήκε στο εργαστήρι-λημέρι και θέλει να πετάξει πράγματα. 

-Όχι πράγματα,  σκουπίδια θέλω να πετάξω. 

-Καλέ πού τα είδες τα σκουπίδια;

Όλα χρήσιμα είναι. 

-Κι αυτά χρήσιμα είναι;

Τα κομματάκια απο το πάπλωμα;

Είπες ότι μόλις το τελειώσεις θα τα πετάξεις όλα. 

-Αχ το πάπλωμα! Ωραίο δεν έγινε; 

Για μας το έφτιαξα !

Και μια που το ανάφερες,  όσες δεν το είδατε ακόμα,  πάτε εδώ για να το δείτε. 


-Μην αλλάζεις κουβέντα. 

Στο θέμα μας. 

-Τι λέγαμε;

-Λέγαμε οτι δεν χρειάζεσαι ούτε τα κουρελάκια, ούτε τους κώνους που στέκονται επάνω  στον πάγκο σου πριν τον κοροναιό,  ούτε αυτο το κορδόνι.

-Ε είσαι υπερβολικός!

Ούτε 2 χρόνια δεν έχω τους κώνους. 

Όσο για τα στριφτά κορδόνια, θα γίνουν κολιέ. 

-Πότε;

-Κάποτε!





-Αυτό το υπόλοιπο από το μανίκι; 
Κι αυτό το χρειάζεσαι;




Κι αυτή τη Χριστουγιεννιάτικη μπάλα που δεν μπορεί να κρεμαστεί;

-Γιαγιά έχει άλλες 2 μπάλες για πέταμα. 




Κι αυτές τις μανσέτες από το πουκάμισο,  μου λες τί θα τις κάνεις;
-Ωχ, καλά που έκρυψα όλες τις άλλες. 
Από καμιά 20αριά πουκάμισα,  ίσον 20 μανσέτες. 
Αστες καλέ μου,  τις χρειάζομαι. 




- Κι αυτό το ύφασμα από τη χαλασμένη βεντάλια κι αυτό το χρειάζεσαι;

Είσαι αδιόρθωτη. 

Σου δίνω 2 ώρες προθεσμία. 
Αν καταφέρεις να φτιάξεις κάτι μ αυτά τα σκουπίδια,  σου δίνω το λόγο μου ότι δεν θα ξαναμπώ στο εργαστήρι-λημέρι σας.


χαλασμένη βεντάλια.  προσφορά φίλης. 

- Τρέξτε κορίτσια να βοηθήσετε. 

Φέρτε τη σιλικόνη,  φέρτε χάντρες και κορδέλες,  σιρίτια και φούντες. 




-Τί θα φτιάξουμε Γιαγιά;



-Προς το παρόν τους 3 μάγους κι αύριο την Αγία οικογένεια κι αν μπορέσουμε και τα ζωάκια. 




-Λοιπόν,  έχουμε και λέμε. 
Τρεις κώνους και τρεις μπάλες. 
Οι χρυσές μπάλες μου έδωσαν την έμπνευση. 
Πώς δεν το είχα σκεφτεί αυτό;
Είναι ό,τι πρέπει για μινιμαλ πρόσωπα. 
Μπορεί οι φορεσιές να είναι υπερπαραγωγή,  τα πρόσωπα όμως είναι μινιμαλ.




Ελάτε να τυλίξουμε τους κώνους με τα κουρελάκια απο το πάπλωμα..
Σφιχτά,  να μη φαίνονται ξέφτια. 
Κόψτε και χρυσές τρέσες. 
Προσφορά κι αυτές άλλης φίλης που συνηθίζει να πετάει. 
Να διπλωσουμε τις μανσέτες για να φτιάξουμε τα μανίκια. 





Κάπου είναι μια κουρτίνα κι αυτή από δειγματολογιο,  κόψτε ένα κομμάτι για μια κάπα με κουκούλα. 




Μέσα στο κουτί με τα χαλασμένα κοσμήματα,  ψάξτε κάτι που να ταιριάζει για τα σαρίκια και για να τα κρατάνε στα χέρια σαν δώρα.

-Οι μεγάλες χάντρες κάνουν γιαγιά;

-Ναι ναι, θα τις κολλήσουμε μαζί και θα μοιάζουν σαν μπουκάλια. 

-Τη μεσαία κάπα από τί την έφτιαξες;
- Από μια τσουβαλένια μπουμπουνιερα!
-Ευτυχώς γλύτωσε κι αυτή. 
-Αφήστε τα λόγια,  περνάει η ώρα. 



η πίσω μεριά για να θαυμάσετε τις κάπες 




- Αυτή η κάπα είναι από τη χαλασμένη βεντάλια;
Πού το σκέφτηκες καλέ γιαγιά;
-Έπρεπε να τη γλυτώσω κι αυτή!



Ουφ!!!

Έτοιμοι οι τρεις μάγοι. 

-Τί λες τώρα;

Τα καταφέραμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα σκουπίδια;


Για άλλη μια φορά,  παίξαμε με τα κουρελάκια μας και φτιάξαμε τους τρεις μάγους. 

Θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα μέλη της φάτνης.

Μέχρι τα Χριστούγεννα θα προλάβουμε,  τί λέτε κορίτσια;

-Ναι ναι,  θα προλάβουμε γιαγιά!


-Σας δίνω διορία μέχρι τα Χριστούγεννα και μετά θα βγάλω φωτογραφίες το εργαστήρι-λημέρι σας.

-Ωχ κορίτσια,  αγριεψαν τα πράγματα,  καιρός να βάλουμε μια τάξη. 


Ελπίζω να σας άρεσαν οι 3 μάγοι,  όσο άρεσαν και σε μας. 

Μη ξεχάσετε να επισκεφθείτε και τα άλλα σάιτ για να δείτε τί τελείωσαν οι φτιάχτρες του εξωτερικού. 

Όλο και κάποιες ιδέες θα πάρουμε. 


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!


ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΆΝΑ;

0
0

 


-Σαν πολύ ασχολήθηκα με τα κουρελάκια μου κι άφησα στην άκρη όλα τα άλλα υλικά μου!

-Τί μουρμουρίζεις γιαγιά;

Κάναμε τόσα πράγματα,  τί άλλο θέλεις;

- Θέλω,  θέλω να τα κάνω όλα όσα βλέπω στο διαδίκτυο,  αλλά δεν προλαβαίνω!




- Αυτό τί είναι πάλι;






Κουδούνες,  δεν βλέπετε;

-Σαν αυτές που βάζουν στα πρόβατα και στις αγελάδες;

-Ε ναι, κάτι τέτοιο!

-Πού τις βρήκες;

Τις είδε ο παππούς;

-Τις είδε, πώς δεν τις είδε! 

Μόλις που πρόλαβα να γλυτώσω από τα χέρια του τα υλικά!.

Νόμιζε ότι ήταν για πέταμα!


-Δλδ εσύ τις έκανες;

Μπορείς να κάνεις και σιδερένια πράγματα,  καλέ γιαγιά;






- Ε όχι και σιδερένια!

Δεν δοκίμασα ακόμα οξυγονοκόλληση, είμαι μικρή ακόμα!

Μάθε τέχνη κι άστηνε, λέει μια παροιμία!

Για δείτε τες καλά και σηκώστε τες !

-Μα είναι ελαφριές!

Με τί τις έκανες, θα μας πεις;

- Λοιπόν που λέτε,  αυτές τις λιμπιζόμουν από πέρσι που τις είδα σε ένα μπλογκ.

Τις είχε φτιάξει η φίλη Χριστίνα με τα τενεκάκια από τα αναψυκτικά. 

Μέχρι να αποφασίσω να τις φτιάξω,  πέρασαν τα Χριστούγεννα,  οπότε μπήκαν στο ντουλάπι για προσεχώς!

Το προσεχώς έφτασε και πάλι τα είδα σε άλλο μπλογκ, στης Λαμπρούκας φτιαγμένα από το εσωτερικό χαρτόνι του ρολού υγείας και τις κάψουλες του καφέ. 

Κι ενώ αναρωτιόμουν ποιά να πίνει τέτοιο καφέ, για να ζητήσω τις κάψουλες, νάσου πετιούνται καμπάνες κι από άλλο μπλογκ!

Αυτή τη φορά ήταν της Χαράς


Αυτό ήταν!

Θα φτιάξω κι εγώ αμέσως, είπα και ξεκίνησα για την αναζήτηση υλικών. 

Αν καθυστερούσα πάλι,  θα πήγαιναν για του χρόνου!


Έψαξα τα καπάκια των απορρυπαντικών, που κι αυτά τα μαζεύω,  έψαξα τα κουμπιά μου, έψαξα στα παιχνίδια των κοριτσιών,  τίποτα δεν βόλευε για να κάτσει επάνω στο χαρτόνι!


Βλέπω μια Χριστουγιεννιάτικη μπάλα   που της έλειπε το κρέμασμα της, τη δοκιμάζω, μεγάλη!

Αυτή την είχα σώσει όταν έκανα τους μάγους,  που και για κει ήταν μεγάλη!


Ανοίγω πάλι το ντουλάπι και να μπροστά μου η λύση!

Πώς δεν το σκέφτηκα πιο πριν;

Έτσι τα είχε κάνει πέρσι κι άλλη μια φίλη,  η Μαρίλη!




ΤΕΛΕΙΑ!
Φωνάζω μόνη μου!

Τα ποτηράκια του καφέ,  που είχαν μείνει από άλλη κατασκευή!
Θα τη δείτε οσονούπω κι αυτή !

Τώρα μένει να χωρίσω τη μπάλα στα δύο χωρίς να σπάσει.
Ευτυχώς ήταν από μαλακό πλαστικό και κόπηκε εύκολα με το κοπίδι!


Το μετά ήταν εύκολο !

Ζεστή σιλικόνη, για να κολλήσω τη μισή μπάλα επάνω στο ποτήρι και για να κάνω σχέδια,  σαν ραφές ανάγλυφες. 




Ένα κομμάτι από το χαρτί υγείας, το τύλιξα κι έγιναν οι κρίκοι που κρέμονται οι καμπάνες. 

Πλακέ χάντρες,  για να φαίνονται σαν πρόκες .

Πού τις βρήκα;

Χάλασα ένα κολιέ, τί πιο απλό;

Δεν είχα φακές,  που έβαλε η Χαρά,  μόλις τις είχα ρίξει στην κατσαρόλα κι έβραζαν !

Μαγειρεύω κιόλας, αλίμονο,  μόνο κατασκευές;

Πού μείναμε;

Μαύρο σπρέι,  χρυσό ακρυλικό χρώμα  που το πέρασα ταμποναριστά μέ ένα σφουγκαρακι κι άλλο ένα υλικό για τη σκουριά!

Αυτή τη φορά έψαξα στο ντουλάπι της κουζίνας,  γιατί ήξερα τί ήθελα!

Κανέλα ή γαρύφαλλο σε σκόνη!

Ναι ναι, όπως το ακούτε ή μάλλον το διαβάζετε,  τα μπαχαρικά νοστιμίζουν και τις κατασκευές!

Έριξα σε μερικά μέρη,  πριν στεγνώσει το χρυσό χρώμα και κόλλησε αμέσως. 

Τώρα πρέπει να τις κρεμάσουμε!


Μια γιρλάντα,  ένα συρμάτινο κρεμαστάρι κι έτοιμο το στεφάνι!






Έγιναν τόσο όμορφες,  τις καμαρώνω συνέχεια!

Να είστε καλά όλες εσείς που τις φτιάξατε πιο μπροστά!

Αυτό το διαδίκτυο είναι ξεμυαλίστρα βέβαια,  αλλά μαθαίνουμε όμως να φτιάχνουμε ωραία πράγματα,  ε κορίτσια;


Αντε τώρα να βάλουμε και τα υπόλοιπα στολίδια στο σπίτι!




https://diaheiros.blogspot.com/2014/12/1.html?m=1


https://diaheiros.blogspot.com/2011/11/blog-post_11.html?m=0




https://diaheiros.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html?m=0




https://diaheiros.blogspot.com/2018/12/blog-post_24.html?m=1


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!!


ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΆΤΙΚΕΣ ΚΆΡΤΕΣ!!!!!

0
0

 

Αν νομίζετε ότι εφέτος δεν έφτιαξα κάρτες,  κάνετε λάθος!

Μπορεί να άργησα,  αλλά θα φτάσουν στον προορισμό τους!




Φυσικά κι έφτιαξα!
 Με τί άλλο;





Με τα αγαπημένα μου κουρελάκια!

Νομίζατε ότι μου τελείωσαν,
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στον αιώνα τον άπαντα!





Αυτά που περίσσεψαν από τις Χριστουγεννιάτικες μπάλες,  δεν ήταν δυνατόν να τα πετάξω!
Ήταν τόσο ωραία υφάσματα!
Τα έκοψα σε πολύ μικρά κομματάκια,  τα ανακάτεψα και τα άφησα στην άκρη να περιμένουν!
Τί να περιμένουν;
Ε, χρειάζεται και λίγο suspense!




Τί είναι αυτό;
Μα ένα καπάκι διάφανο,  δεν το βλέπετε;




Κάρτες έφτιαχνα,  αυτό τί δουλειά έχει εδώ;




Είπαμε,  λίγο suspense!




Το βγάζω και προφίλ για να δείτε ότι έχει βάθος. 

Μη μου πείτε ότι δεν καταλάβατε τώρα;

Από τη στιγμή που είδα αυτή τη συσκευασία στο σούπερ μάρκετ,  δεν σταμάτησα να αγοράζω ξηρούς καρπούς!

Ήξερα ότι θα τα χρησιμοποιήσω αυτά τα σκληρά και διάφανα καπάκια. 

Μη μου πείτε ότι δεν  διαλέγετε τις συσκευασίες όταν ψωνίζετε;

Αν πείτε όχι,  δεν θα σας πιστέψω!


Αυτή είναι μια κατασκευή,  θα ακολουθήσουν κι άλλες!




Τα υπόλοιπα υλικά είναι χαρτόνι σε διάφορα χρώματα,  τα κουρελάκια φυσικά,  χάντρες διάφορες, κομματάκια δαντέλας, κόλλα ζεστή σιλικόνη ή ατλακόλ, μια κορδέλα και αφήστε τη φαντασία σας να δράσει!

Τα κορίτσια μας, ζωγράφισαν επάνω στα καπάκια από τη μέσα μεριά,  χιονονιφάδες, ένα σπιτάκι κι ένα δεντράκι. 

Χρησιμοποίησαν σωληνάριο relief,  που κάνει ανάγλυφα σχήματα. 

Αφού στέγνωσε το relief, βάλαμε όλα τα υλικά μέσα στο καπάκι και το κολλήσαμε στο χαρτόνι. 

Τα υλικά αιωρούνται, δεν είναι κολλημένα, γιαυτό πρέπει να κολλήσει το καπάκι καλά!

Στην επόμενη δημιουργία,  θα τις φωτογραφίσω εν δράση!






Με αυτή την τελευταία κατασκευή για φέτος,  θελω να σας ευχηθώ Καλή Χρονιά κι όλα να πάνε καλύτερα το 2024!

Επίσης, παίρνω μέρος στην πρόσκληση της Μίας.

Η πρόσκληση λέει πιγκουίνους ή κάτι άλλο!

Αυτή η κατασκευή είναι το κάτι άλλο!




ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΆ!

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΆ!!!!

0
0



ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΆ!!!!!




Δεν έκανα λάθος μήνα!
Δεν στόλισα τώρα!
Ήρθε η ώρα να ξεστολίσω και θυμήθηκα ότι δεν σας έδειξα όλη τη φάτνη!






Εκτός από τους μάγους που είδατε εδώ και τα αγγελάκια που ειδατε εδώ, φτιάξαμε και την Αγία οικογένεια. 

Είναι δυνατόν,  φάτνη χωρίς τον Ιωσήφ,  τη Μαρία και το θείο βρέφος;



Νάτος και ο Ιωσήφ με την κάπα του και το μπαστούνι του. 



 

Εδώ όλη η Αγία οικογένεια. 


Ένας μικρότερος κώνος, λίγο μπλε ύφασμα και λίγο βυσσινί βελούδο κι έτοιμη και η Μαρία. 

Για το θείο βρέφος χρειάστηκε ένα μικρό καρούλι, μια μικρή μπαλίτσα κι ένα κομμάτι από μαλακό ύφασμα. 

Τσουβάλι,  χαρτόνι κι έτοιμη η κούνια του.



Προσπάθεια να μην φανώ στο καθρέφτη. 




Οι κάρτες από τις φίλες φτιάχτρες,  φιγουράρουν σε πρώτη θέση. 
Ευχαριστώ πολύ Ράνια και Μαρία Άννα. 











Εδώ φαίνονται καλύτερα οι λεπτομέρειες .
Χρησιμοποίησα πάλι έναν χάρτινο κώνο από κλωστές, μια μπάλα ντυμένη με καλσόν για το κεφάλι,  ένα τσοπ στικ για μπαστούνι, τσουβάλι κι ένα κομμάτι από το καρό πετσετακι που χρησιμοποιήθηκε σε άλλη κατασκευή, την οποία θα σας δείξω σε άλλη ανάρτηση. 






Είχε τόσο ωραίο τελείωμα,  δεν γινόταν να πάει χαμένο. 



Δεν χορταίνω να τα βλέπω και λυπάμαι που θα τα μαζέψω σε λίγο. 








Με λίγα και πολύ απλά υλικά,  που άλλοι θα πετούσαν, ονόματα δεν λέμε,  έγινε η φάτνη μας.

Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια,  τότε που δεν υπήρχε πληθώρα παιχνιδιών, που έπαιζα πάλι με κουρελάκια και κλωστές, τί άλλο και θέλησα να δείξω και στα κοριτσάκια μας πόσο εύκολο είναι να γίνουν. 

Όχι ότι δεν ξέρουν!

Απο την ώρα που γεννήθηκαν με τέτοια παίζουμε. 

Έχουν μάθει κι ανακαλύπτουν κρυμμένα σχήματα σε ολες τις συσκευασίες. 

Κοιταζόμαστε στα μάτια και συνεννούμαστε.

Ξέρουν ποια κόλλα είναι κατάλληλη κάθε φορά και χρησιμοποιούν την ατλακόλ μόνες τους, άφοβα. 

Το πιστολάκι όμως της ζεστής σιλικόνης το κρατάω ακόμα εγώ προς αποφυγή ατυχημάτων. 

Ευτυχώς που θυμούνται τί εχουν μεσα τα κουτιά και τα βρίσκουμε εύκολα. 

Ξέρουν βέβαια ότι μόνο μέσα στο εργαστήρι-λημέρι μπορούμε να κάνουμε χαμό και πειθαρχούν.

Το μεγαλύτερο χαμό τον κάνω εγώ,  εδώ που τα λέμε!

Τώρα βέβαια που πάνε σχολείο και σε δραστηριότητες,  βλεπόμαστε λιγότερο,  αλλά τα σκ όλο και κάτι προλαβαίνουμε να κάνουμε. 



Αυτά με τη φάτνη και τα φετινά στολίδια!

Τα μαζεύουμε και πάμε γι'άλλα .


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!


ΠΑΣΧΑΛΙΝΆ ΑΥΓΆ!!!

0
0
Καιρός να αρχίσουμε τις ετοιμασίες για το Πάσχα!
Είναι νωρίς ακόμα;
Μη το λέτε,  περνάνε οι μέρες σαν νερό. 
Είμαστε ήδη στα μέσα του Φλεβάρη κι εγώ έχω ακόμη Χριστουγιεννιάτικα στο μπλογκ μου. 

 Μη νομίζετε ότι καθόμουν, οοοοοχι καθόλου. 
Αυτά που έφτιαχνα όμως για μια έκθεση πατσγουορκ που θα αρχισει απο την  Ελβετία και θα γυρίζει για 2 χρόνια σε πολλές πόλεις της Ευρώπης,  δεν μπορώ ακόμη να τα αναρτήσω .
Ελπίζω μετά την έναρξη της έκθεσης  αρχές Μαρτίου,  να μπορέσω να σας τα δείξω.

Πίσω στα δικά μας τώρα!





Τα αγαπημένα μας κουρελάκια, βγήκαν στην επιφάνεια!
Όχι ότι κρύφτηκαν ποτέ!
Παρά τις προσπάθειες μου να τα βάλω σε τάξη και να περιορίσω κάπως την κατάληψη στο εργαστήρι-λημέρι,  αυτά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο!

Κι επειδή μόνος ούτε στον Παράδεισο   που λέει κι ένα σοφό ρητό,  είπα να παίξω με τις φίλες μου και να μοιραστώ μαζί τους τον θησαυρό μου!

Την σκέψη την είχα καιρό στο μυαλό μου και την κλωθογύριζα!
Δεν ήξερα αν θα υπάρξει ενδιαφέρον. 

Τί έχω να χάσω,  σκέφτηκα;
Θα δοκιμάσω και βλέπουμε. 

Για να μη σας ταλαιπωρώ και σας ζαλίζω,  οι πρώτες που σκέφτηκα ήταν οι φίλες που παρακολουθουσαν τα μαθήματα της αγιογραφίας στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών. 

Αφού ζήτησα την άδεια και την ευλογία του ιερέα μας, για να χρησιμοποιηθεί ο χώρος,  έστειλα την πρόσκληση. 





Πάρτε τα κουρελάκια σας, τα ψαλίδια σας, τις κόλλες κι ό,τι άλλο νομίζετε κι ελάτε να φτιάξουμε αυγά.






-Αυγά;
- Ναι Αυγά!!!!!
Τηγανιτά, ομελέτα, ποσέ,  ελάτε εσείς και θα βρούμε τη συνταγή. 

Πήγα που λέτε την προηγούμενη Τετάρτη με την ελπίδα να έρθουν 3-4 το πολύ 5 άτομα !
Ήτανε εκεί και με περίμεναν 11 φίλες!
Παλιές και καινούργιες!






Η χαρά μας ήταν μεγάλη,  πολύ μεγάλη!
Βρεθήκαμε πάλι μετά από 3 χρόνια!
Όλες θέλαμε να ξεφύγουμε από τα καθημερινά,  δημιουργώντας φυσικά!


Τα είπαμε, λύσαμε απορίες και ορίσαμε το δεύτερο μάθημα για την επόμενη εβδομάδα. 









Με αγωνία πήγα στον Ναό!

Η παρέα μας διπλασιάσθηκε!

Ήρθαν κι άλλες φίλες, ειδοποιημένες από τις πρώτες, με τα απαραίτητα υλικά κι εργαλεία και πιάσαμε δουλειά !





Η ισχύς εν τη ενώση!

Απλώσαμε τα κουρελάκια μας κι αρχίσαμε τους συνδυασμούς!


Αν συνεχίσει αυτός ο ρυθμός,  θα χρειαστούμε αλάνα!





Με πολύ απλά πράγματα χαίρεται ο άνθρωπος!
Θα χρησιμοποιήσουμε υλικά που έχουμε μέσα στα συρτάρια μας και θα φτιάξουμε όμορφα αυγά για μας αλλά και για το παζάρι του φιλόπτωχου, που φροντίζει για το συσσίτιο των απόρων της περιοχής. 





Και αφού πήραμε φόρα με τα κουρελάκια μας, έρχονται κι άλλα μαθήματα,  μαξιλάρια,  τσάντες, κοσμήματα κι ό,τι άλλο σκεφτούμε. 


















Την εβδομάδα που μας πέρασε,  ήμουν καλεσμένη στο κανάλι radio1d.gr στην εκπομπή Γραμμές με Χρώμα, που παρουσιάζει η ζωγράφος Λιλίκα Αρνάκη.
Έπεται συνέχεια, αφού κι εκεί θα φτιάξουμε και θα δείξουμε τα αυγουλάκια μας.




ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΆΚΙΑ ΣΕ ΈΚΘΕΣΗ!

0
0



Ο Ελβετικός σύλλογος  πατσγουορκ , για τον εορτασμό των 35 χρόνων του, έστειλε μια πρόσκληση σε κάθε 
Εθνικό σύλλογο, μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πάτσγουoρκ, αναζητώντας άτομα που θα ήθελαν να κάνουν ένα έργο χρησιμοποιώντας 35 συγκεκριμένες λέξεις,  με τη σειρά που ήταν στη λίστα. 




χαρτί,  βαμβάκι, δέρμα, λουλούδια, ξύλο, σίδερο,  μαλλί, κεραμικό, ιτιά,  τσίγκος, ατσάλι, μετάξι, δαντέλα, χρυσός,  κρύσταλλο, τσάι ή καφές, κρασί, ρολόι, νεφρίτης, πορσελάνη,  φωτιά, νερό, αέρας, γη, ασήμι,  τέχνη, μουσική,  λινό,  φωτογραφία, μαργαριτάρι, ταξίδι, μπρούντζος, βιβλία,  γυαλί και κοράλλι.

35 θέματα, 35 έργα διαστάσεων 10 Χ 10 εκ. ραμμένα επάνω σε μια λουρίδα 3,5 μέτρων.
Η λουρίδα μετά στερεωθηκε και τυλίχθηκε γύρω  από ένα καρούλι.






καρούλια


Ήταν δυνατόν να μην πάρω μέρος;
Έστειλα την αίτηση,  παρέλαβα το καρούλι μου κι άρχισε η δημιουργία. 



Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ εύκολο,  αλλά τελικά ήθελε πολυ σκέψη να δημιουργήσεις σε 10 Χ 10 εκατοστά!
Τα κατάφερα και χαίρομαι πολύ γιαυτό. 


Μόλις το τελείωσα λοιπόν,  το έστειλα πάλι πίσω στην Ελβετία,  όπου θα γίνει η πρώτη έκθεση. 
Για 2 χρόνια η έκθεση θα φιλοξενηθεί από πολλές πόλεις της Ευρώπης. 
Ελπίζω να έρθει και στην Ελλάδα. 


Δείτε όλα τα έργα μου και στο τέλος,  αν αντέξετε, σας περιμένει μια έκπληξη. 



μουσική music 







κοράλλι coral 




 
νερό  water
αν δεν το καταλάβατε,  είναι καταρράκτης!




δέρμα leather 

χρυσός gold



βιβλία book 
οι ταμπέλες που χρησιμοποίησα,  θα μπορούσαν να είναι και τίτλοι βιβλίων. 



wool

ασήμι silver 

μαργαριτάρι pearl 

φωτογραφία photo
τα θυμάστε τα αρνητικά των φωτογραφιών;

χαρτί paper

χαλκός bronze 



αέρας air 

ξύλο wood 

κεραμικό pottery 

 
κρύσταλλο crystal 
πολυέλαιος





γυαλί glass 
βιτρό 





πέτρα stone 
αφιερωμένο στα γεφύρια της Ελλάδας,  αυτό το τετράγωνο. 



βαμβάκι cotton 



ιτιά willow 

σίδερο iron 



λουλούδια flower 



κρασί wine 



φωτιά fire 



ατσάλι steel 
 
δαντέλα lace 





καφες ή τσάι  coffee 



ρολόι clock 
κλεψύδρα 




ταξίδια travel 



λινό linen 



τέχνη art 



τσίγκος tin 
δαχτυλήθρα και βελόνα 



πορσελάνη China 



μετάξι silk 




νεφρίτης jade 

Για τα έργα μου χρησιμοποίησα,  εκτός από κουρελάκια,  κουμπιά,  χάντρες, κορδόνια, μπουμπουνιέρες, χρυσοκλωστές,  δαχτυλήθρα και βελόνα,  χειροποίητες δαντέλες, 

Τα έργα είναι αναρτημένα με τυχαία σειρά εδω στο μπλογκ,  στην λουρίδα όμως είναι ραμμένα με την συγκεκριμένη σειρά της λίστας. 


Δείτε το έργο πώς είναι ολοκληρωμένο. 





Η έκπληξη που σας έλεγα. 

Επειδή μου αρέσουν οι  ιστορίες και τα παραμύθια, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τις 35 λέξεις και να γράψω το δικό μου παραμύθι. 

Αν δεν βαρεθήκατε , διαβάστε το και πείτε μου τη γνώμη σας για τα έργα μου, αλλά και για το παραμύθι. 









Ο χρυσός gold ήλιος ακούμπησε στον ορίζοντα κι έβαλε φωτιά fire στη θάλασσα. 

Η Αλίκη ακούμπησε στα πόδια της το βιβλίο book κι έμεινε να θαυμάζει το ηλιοβασίλεμα καθισμένη στο ξύλινο wood παγκάκι κάτω από την ιτιά willow.

Πόσο της άρεσε να διαβάζει ιστορίες για πριγκίπισσες και βασιλοπούλες, νεράιδες και γοργόνες!

Τα έμπλεκε όλα μαζί κι έκανε το δικό της παραμύθι μετά. 

Με τα μάτια της φαντασία της έβλεπε την ηρωίδα του βιβλίου να χορεύει, με τον αγαπημένο της  κάτω από τον κρυστάλλινο crystal πολυέλαιο.

Το πράσινο μεταξωτό silkτης φόρεμα άφηνε να φανεί η άκρη από το δαντελένιο lace της φουρό,  καθώς το κρατούσε με χάρη. 

Αυτή τη φορά η ηρωίδα της ήταν γοργόνα που το έσκασε από τη θάλασσα. 

Φορούσε στα μαλλιά της μια κορώνα φτιαγμένη από κοράλλια, πέρλες και νεφρίτες. coral pearl jade

Άκουγε τη γλυκιά μουσική music από τα βιολιά και το πιάνο. 

Αλλά και το βασιλόπουλο φάνταζε υπέροχο μέσα στην ωραια του στολή!

Οι καλογιαλθσμένες δερμάτινες leather μπότες του με τα χάλκινα bronze στολίδια, ετριζαν στο ξύλινο πάτωμα καθώς χόρευαν. 

Γύρω στη σάλα κάθονταν οι καλεσμένοι. 

Οι κύριοι έπιναν το κρασί wine τους σε κρυστάλλινα ποτήρια και οι κυρίες έπινα το τσάι tea τους σε φίνα κινέζικα China πορσελανινα φλιτζάνια. 

Ξαφνικά ένας δυνατός αέρας air την έφερε στην πραγματικότητα. 

Η μεγάλη χαλυβδινη steel πόρτα έκλεισε με πάταγο, ρίχνοντας κάτω μια κεραμική pottery γλάστρα. 

Είδε τα σύννεφα που μαζεύονταν απειλητικά στον ουρανό. 

Έπρεπε να βιαστεί, να μαζέψει τα λινά linen τραπεζομαντηλα πριν τα κάνει μούσκεμα το νερό water της βροχής. 

Άρπαξε μετά το τενεκεδένιο tin δοχείο κι έτρεξε να ταΐσει τις κότες και να τις κλείσει στο κοτέτσι .

Ίσα που πρόλαβε. 

Οι πρώτες σταγόνες έπεσαν ήδη  επάνω της.

Ανέβηκε γρήγορα τη σιδερένια iron σκάλα , έβγαλε τα παπουτσια της, τη μαλλινη wool ζακετα της και χώθηκε στο δωμάτιο της.

Το βαμβακερό cotton της φουστάνι είχε γίνει μούσκεμα,  αλλά δεν την ένοιαζε. 

Ήθελε να συνεχίσει το διάβασμα. 

Το ασημένιο silver φεγγάρι φάνηκε στον ουρανό για να της κάνει παρέα στο ονειροπόλημά της.

Άραγε θα παντρεύονταν την γοργόνα  το βασιλόπουλο;

Το νερό της βροχής έπεφτε με δύναμη επάνω στο παράθυρο. glass 

Πλησίασε και με την ανάσα της το θάμπωσε. 

Με το δαχτυλάκι της, σχημάτισε λουλούδια flowers και καρδούλες 

Τί ωραία ταξίδια travel που έκανε με το μυαλό της!

Ανυπομονούσε να μεγαλώσει για να τα πραγματοποιήσει!

Ήθελε να φύγει από το μικρό της χωριό και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. 

Το ρολόι  clock του τοίχου χτύπησε 11 φορές. 

Ευτυχώς,  είχε μια ώρα ακόμη για να γίνει Σταχτοπούτα. 

Με την ονειροπόληση ξέχασε ότι έπρεπε να γράψει την έκθεση της. 

 

Πήρε μια κόλλα χαρτί paper και προσπάθησε να θυμηθεί όσα τους είπε ο δάσκαλος στο σχολείο για την τέχνη και τη φωτογραφία. art, photo.

Ναι , είχε δίκιο ο δάσκαλος,  τα μαθήματα θα της χάριζαν την γνώση για να κατακτήσει τον κόσμο!

 

Ίσως να έβρισκε το δικό της βασιλόπουλο και να πήγαινε να ζήσει μαζί του στο μεγάλο πέτρινο stone κάστρο!

 


Κι όπως σε όλα τα παραμύθια,  ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. 




ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!!



ΥΦΑΣΜΑΤΙΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΕΣ!!

0
0

-Τί ωραία που περάσαμε στα μαθήματα για τα αυγουλάκια μας!

Μερικά από τα αυγουλάκια μας   έτοιμα για το Πασχαλινό παζάρι. 

 

Φτιάξαμε ένα σωρό. 



ένα μέρος από το τμήμα της ραπτικής 


Για το παζάρι της εκκλησίας για το φιλοπτωχο,  για δώρα,  για τα σπίτια μας!



-Τώρα;

Δεν θα κάνουμε κάτι άλλο;


-Θα κάνουμε,  πώς δεν θα κάνουμε. 

Όσο υπάρχει ενδιαφέρον,  μαθήματα θα γίνονται. 

Τόσα κουρελάκια έχουμε   έτσι θα τα αφήσουμε;



Το είπαμε κι έγινε. 

Μαζευτήκαμε και φτιάξαμε κουκουβάγιες. 

Τις κολλήσαμε με ζεστή σιλικόνη,  δεν χρειάζεται ράψιμο ούτε αυτή,  μόνο κόλλα. 











Αλλά κι όποιες θέλησαν τις έραψαν με το χέρι. 


Φτιάξαμε κοσμήματα. 






Είναι τόσο ωραία η ομαδικη εργασία, σαν τις παλιές καλές εποχές,  που βγαίναμε στην αυλή και κεντούσαμε.


Χαίρονται και τα κουρελάκια μου.

Είχαν απελπιστεί,  ότι δεν θα γίνουν τίποτα και κάποια στιγμή θα πεταχτούν. 

Και με το δίκιο τους, πόσα να προλάβω να ράψω μόνη μου;



Ενώ τώρα,  όλες μαζί τα αξιοποιούμε καλύτερα. 

Το ωραίο είναι ότι φέρνουν και οι μαθήτριες υλικά που νόμιζαν ότι είναι για πέταμα. 



η χαρά του κουρελακίου!


Ρούχα που δεν μας χωράνε,  όπως τζιν παντελόνια,  μπορούν να γίνουν υπέροχες τσάντες. 

Έρχονται προσεχώς!

Μικρά κεντήματα θα βρουν θέση σε μαξιλάρια, τσάντες,  πανό για τον τοίχο,  ακόμα και σε παπλώματα. 

Κι αυτά προσεχώς!

Σιγά σιγά,   τώρα που έχουμε και μηχανές,  θα πάμε πιο γρήγορα!


Δεν σας είπα κι άλλο σπουδαίο νέο!



Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,  μιλάω για τα μαθήματα ραπτικής στην εκκλησία αλλά και στο ΚΑΠΗ.

Υπάρχει ενδιαφέρον και ρωτάνε να μάθουν τί ακριβώς κάνουμε. 

Όταν είπα ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε ράβοντας με το χέρι,  δύο φίλες με μεγάλη ευχαρίστηση,  μας χάρισαν από μια μηχανή. 







Απίστευτο κι όμως αληθινό!
Παλιές γερές μηχανές που τις είχαν να κάθονται στο πατάρι!



Μας τις χαρίσανε εις μνήμη των αγαπημένων μαμάδων τους.

Θα γίνει αφορμή τώρα να μάθουν να ράβουν κι αυτές!


Στη μία βάλαμε μοτέρ και στην άλλη που είχε, το δώσαμε για επιδιόρθωση. 

Βάλαμε απο λίγο όλες και καλύψαμε τα έξοδα. 

Η χαρά μου,  αλλά και η χαρά όλων των κυριών μαθητριών, είναι μεγάλη. 

Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου χωρίς τη μηχανή μου.


Όπως βλέπετε,   λοιπόν, αρχίσαμε τις δοκιμές. 

Μέχρι τέλος Μαΐου ελπίζω να ξέρουν όλες να ράβουν ίσια γαζιά. 

Μετά ποιος μας πιάνει;




Αλλά τα θαύματα δεν σταματούν εδώ. 

Άλλη μια μηχανή ήρθε σαν χάρισμα για τις κυρίες μαθήτριες του ΚΑΠΗ.



Βάζοντας φωτογραφίες στο φβ, από την πρόοδο των μαθημάτων ραπτικής, έκφρασα την επιθυμία να είχαμε κι εδώ μια μηχανή. 

Βλέπετε ο Δήμος δεν διαθέτει κονδύλια για τέτοιες δραστηριότητες. 

Νομίζουν ότι η τρίτη ηλικία είναι παροπλισμένη. 

Μια φίλη λοιπόν,  με πολλή χαρά μας χάρισε μια μηχανή εις μνήμη κι αυτή  της μαμάς της.

Σ ευχαριστούμε πολύ Νανά μου, θα μνημονεύουμε και τη δική σου μανούλα την Ευαγγελία. 

Εμείς λέμε ότι πάμε στα νήπια του ΚΑΠΗ,  ούτε καν στο δημοτικό. 

Έχουμε όρεξη και διάθεση για μάθηση. 

Και προσφορά!

Γιατί κι από εδώ δίνουμε κάποιες κατασκευές σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. 


η μαθήτρια επί το έργο. 


όχι μόνο το έραψε στο χέρι,  το κεντησε κιόλας!




μη βιάζεσαι Μαρία μου,  η μισή είναι έτοιμη προς το παρόν. 
από βδομάδα με την καινούργια μηχανή   θα την τελειώσουμε!


Τέλος Μαΐου που θα γίνουν εκθέσεις με τις δημιουργίες μας, θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους.


Αυτά τα νέα μας!
Αφού τα κοριτσάκια μας πάνε σχολείο και τα βλέπουμε μόνο σκ, έχω χρόνο για δραστηριότητες. 
Υγεία να έχουμε, πρωτα ο Θεός, για να μπορούμε να κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν. 


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!










Latest Images